Een prachtig mooi baaitje met een perfect wit strand en buiten de Innamorata en wij geen boot in de buurt. Ik sta met mijn vishengel op het dek en kan me eigenlijk niet voorstellen hoeveel mooier het nog kan worden. Met een stukje inktvis als aas vang ik twee kleine visjes voor op de barbecue.

Deze visjes worden hier Corocoro genoemd en zijn heel lekker op de barbecue!

Dit komt denk ik wel het dichtste bij mijn droombeeld van een reis op een zeilboot voordat we vertrokken. Op een onbewoond eilandje je eigen maaltje vangen en dat op het vuur klaarmaken. Na momenten dat je kotsend over de reling hebt gehangen, een oceaan hebt overgestoken, soms ’s nachts bang bent geweest in het pikkedonker met grote boze golven om je heen is dit toch wel een hele mooie kers op de taart.

Tijdens een wandeling over mijn perfecte droomstrandje wordt de rust bruut verstoord door een dinghy die volgas aan komt scheuren. Ik moet heel hard lachen als ik een bekende stem hoor roepen en begin te zwaaien als ik Rudy van de Sea Ya herken zodra hij dichterbij komt. Hij vertelt vrolijk dat ze met vier boten in de volgende baai liggen, die ook nog eens allemaal Nederlands zijn, en dat ze vanavond uit gaan eten bij de familie die om de hoek woont.

Tot zover mijn toch niet zo onbewoond eilandje.

de vier Nederlandse boten om de hoek

We drinken een gezamenlijke sundowner op het strand van mijn perfecte bewoonde eilandje en maken kennis met de Rings, True Blue en Motion. Het is weer ouderwets Hollands gezellig. Ze zijn net aangekomen en gaan morgen naar Gran Roque om in te klaren. Wij halen in de ochtend ook ons anker op en zetten koers naar Carenero.