Wat hebben we lang getwijfeld over wat onze route zou worden na Thailand. Er zijn in dit geval meerdere wegen die naar de Rode Zee leiden en een van die wegen loopt via Sri Lanka. Vanwege de huidige economische en politieke crisis is het land vaak negatief in het nieuws en dat zorgt voor twijfels bij de toeristen. Zo ook bij ons. Vanwege de hoge inflatie is de armoede groot. De prijzen van onder andere voedsel zijn enorm gestegen en de prijs van een liter benzine is zelfs verviervoudigd.

Is het wel veilig om naar dit land toe te gaan? Kunnen we gewoon aan proviand voor aan boord komen? Hebben we er wel iets te zoeken? Worden toeristen wel geaccepteerd door de lokale bevolking? Waar kunnen we de boot veilig parkeren?

Dit soort vragen speelden maanden geleden al door ons hoofd en we hadden de optie om Sri Lanka te bezoeken eigenlijk al min of meer als onmogelijk bestempeld. Na wat dieper onderzoek gedaan te hebben en in contact te zijn geweest met andere zeilers en mensen in Sri Lanka bleek dat eigenlijk helemaal geen probleem was om het land te bezoeken. Sterker nog, het land staat te springen om toeristen die de economie weer een beetje kunnen stimuleren. Met deze informatie op zak voelde het gewoon verkeerd om er zomaar voorbij te varen en stelden we onze plannen bij. Incentive vaart naar Sri Lanka!

Vanuit Phuket varen we samen met zeilboot Black Duck voor het eerst sinds lange tijd weer met volle zeilen richting het westen op de open oceaan. Black Duck heeft besloten om naar Galle in het zuiden van Sri Lanka te varen en wij zetten koers naar Trincomalee in het noordoosten.

Incentive is in haar element, en wij ook. De eerste drie dagen zijn de omstandigheden nagenoeg perfect te noemen en we lijken wel te vliegen. Daarna besluit het weer op standje volgas te gaan. De golven worden rommelig en bouwen zich op. De wind trekt aan tot een continue 25 a 30 knopen van de zijkant. Regelmatig wordt de top van een golf geblazen die over het dek of in de kuip terecht komt. Douchen is er niet bij en koken gaat maar net. We gaan nog steeds als de brandweer in ons varende achtbaanhuis. Na nog eens vier dagen door elkaar gerammeld te zijn komen we zout, vies en moe aan in Trincomalee. In slechts zeven etmalen hebben we 1050 zeemijlen afgelegd. Een gemiddelde van maarliefst 6,3 knopen over de hele tocht. Een record, maar het heeft ons wel gesloopt.

De inklaringsprocedure in Trincomalee verloopt gelukkig soepel en snel nadat we de gevraagde “compliments” hebben voldaan in blikjes bier en een fles wijn. We gaan voor anker, nemen een douche en vallen moe maar voldaan in slaap.

We maakten de volgende video over de pittige oversteek van Thailand naar Sri Lanka: