Fijian Navy, Fijian Navy, this is sailing vessel Incentive. Al uren proberen we via de marifoon de autoriteiten te bereiken om onze aankomst te melden. Er is ons verteld dat we niet de baai in mogen zonder escorte van de douane en we willen ons natuurlijk netjes aan de regels houden. Maar omdat het hard waait, er een ruig zeetje staat en er steeds geen reactie komt, besluiten we toch de baai in te gaan en blijven oproepen via de marifoon.

Pas wanneer we 1 mijl van onze bestemming verwijderd zijn krijgen we een reactie. De escorte blijkt een heel klein bootje met een dito buitenboordmotor te zijn, met daarin twee vrolijke Fijians. Ze zwaaien en we worden uitbundig welkom geheten met een luidkeels Bula! Zo zeg je hallo in Fiji. Geen wonder dat we geen reactie kregen op onze oproepen, ze hebben alleen een handheld marifoon en die heeft natuurlijk maar een klein bereik.

Aankomst Incentive in Savusavu onder Navy escorte

 

Op deze manier maken we vanaf het eerste moment kennis met de ontzettend vriendelijke en gastvrije Fijians. We worden begeleid naar een quarantaineplek en er wordt een pcr test afgenomen.

Op de quarantaine ankerplek komt een bootje langszij om een pcr test af te nemen

 

Rik ondergaat al zittend in het gangboord de pcr-test

 

Na twee dagen quarantaine is de uitslag bekend. We testen beiden negatief en mogen aan land. De eerste dag aan land bestaat uit inklaren en kantoortjes bezoeken voor het nodige papierwerk en het betalen van de verschuldigde kosten. Het doet ons allemaal erg denken aan Suriname. Ook het straatbeeld is vergelijkbaar met de typische kleine winkeltjes en de grote versmarkt.

Eindelijk voet aan wal! Dit is de hoofdstraat van Savusavu

 

Straatbeeld met typische winkels in Savusavu

 

De bus is een belangrijk vervoersmiddel voor veel Fijians

 

Incentive aan de mooring bij Coprashed Marina

 

Één van de vele hotsprings in Savusavu

 

Vanwege de Bula Rally (een jaarlijkse zeilrally van Nieuw-Zeeland naar Fiji) zijn er toevallig in de week dat wij aankomen allerlei activiteiten georganiseerd. We gaan een dagje met een bus mee naar de stad Labasa (uitgesproken als Lambassa) en alleen het uitzicht tijdens de busrit is al fantastisch. Geheel zonder risico is het niet want meneer de busdriver blijkt een ware kamikazepiloot, maar dat houdt de spanning er lekker in.

Uitzicht tijdens de busrit naar Labasa

 

We stoppen bij de Nagigi Naag Mandir tempel. In de tempel staat een steen die "groeit" en daarom heilig is verklaard. Er hangen grote borden op het hek want vanwege Covid is de tempel gesloten en de steen zien we daardoor ook niet. 

 

Busstation Labasa

 

Versmarkt Labasa

 

In een gedeelte van de overdekte markt wordt het verkoopwaar op de grond uitgestald

 

Ook op de terugweg naar Savusavu genieten we van het prachtige uitzicht

 

In de Coprashed marina ontmoeten we veel nieuwe mensen en er zijn opvallend veel zeilers van onze leeftijd. Het is erg gezellig met optredens, vuurdansers en een karaoke avond waarbij Rik uiteraard schittert als André Hazes.

Gezelligheid bij Coprashed Marina

Vlnr.: Jake (AUS), Tamara (AUS), Sanne (NL), Brian (USA), Doris (AT), Michael (USA)

 

Dansoptreden van het vrouwelijk barpersoneel van Coprashed

 

Vuurdans optreden

 

We worden overal heel gastvrij welkom geheten. De zeilers zijn de belangrijkste toeristen en daarmee ook de belangrijkste bron van inkomsten voor veel bedrijven in Savusavu. Door Covid zijn er lange tijd geen toeristen geweest en iedereen is blij dat door middel van de “Blue Lanes”procedure zeilers weer verwelkomd kunnen worden in Fiji. (De “Blue Lanes” is een initiatief ivm Covid19 waarbij met behulp van een lokale agent door jachten aan een reeks voorschriften wordt voldaan, om zo toegang kunnen krijgen tot het land.)

 

We ontmoeten Arun, de eigenaar van een klein restaurantje genaamd “Arun's taste of hidden paradise”. Arun bedankt ons dat we voor zijn restaurant hebben gekozen en vertelt dat we de eerste toeristen zijn die zijn restaurant dit jaar bezoeken. Voor een euro of 3 kun je er heerlijk eten dus koken doen we niet zo veel meer. We promoten het restaurant bij de andere zeilers en gaan regelmatig bij Arun langs.

Arun's restaurant. Hij had het misschien beter Hidden Taste of Paradise kunnen noemen, want zoals je ziet valt het restaurant niet echt op.

Maar het eten is ontzettend lekker! Kip Cashew met rijst is een van onze favorieten.

 

De bevolking van Fiji bestaat uit oorspronkelijke Fijians en de Indo-Fijians. De oospronkelijke Fijians zijn Melanesiërs hoewel velen ook Polynesische roots hebben. De Indo-Fijians zijn afstammelingen van de Indische contractarbeiders die naar de eilanden gebracht werden in de negentiende eeuw toen Fiji nog een Britse kolonie was. Er wordt Engels, Fijian en Hindi gesproken. Deze diversiteit in culturen zie je terug in het straatbeeld en in de lokale keuken.

Rugby is de nationale sport en ontzettend populair. Fiji is een archipel bestaande uit meer dan 330 eilanden waarvan Vanua Levu, het eiland waar we nu zijn, de een-na-grootste is.

Overzichtskaart van Fiji

 

Van hieruit bereiden we ons voor om naar de meer afgelegen eilanden van de Lau Group aan de oostkant van Fiji te gaan. In Savusavu hebben we internet en er zijn winkels en restaurants. In de Lau Group zullen we weer op onszelf aangewezen zijn en dus moet er flink gebunkerd worden. Overigens niet voor alleen voor onszelf maar ook voor de Fijians in de Lau Group.

Door Covid varen er namelijk nauwelijks vrachtschepen en de eilanden worden zeer slecht bevoorraadt. We laden zakken rijst, bloem, suiker, wasmiddel en schoolartikelen in die we uit kunnen delen op de plekken waar het nodig is.

Ook gaan we naar de markt om kava te kopen. Een gewas waarvan de gemalen wortel met water gemengd en vervolgens gezeefd wordt, waardoor een drank ontstaat die door de locals grog genoemd wordt. De drank wordt genuttigd uit een halve kokosnoot (Bilo) en heeft een licht verdovende werking. Het ziet er uit als modderwater en het smaakt ook niet echt lekker maar de Fijians zijn er dol op.

Kava te koop op de markt in Savusavu

 

Via een van onze zeilersvrienden leren we Larry Fish kennen, een surflegende uit Hawaii die inmiddels op leeftijd is maar nog steeds regelmatig het water op gaat. Hij neemt ons mee voor een lesje foilen. Een hydrofoil is een soort surfplank met een vleugel eronder. Bij een bepaalde snelheid komt de plank uit het water en lijkt het alsof je vliegt.

Foilen kan op verschillende manieren zoals met een kite of een wing maar wij oefenen vandaag met een grote oefenplank achter de bijboot.

Het gaat best aardig maar de bijboot heeft helaas net te weinig vermogen om de benodigde snelheid te halen om de plank uit het water te krijgen. Ondanks dat was het een gezellige middag en een leuke ervaring.

Sanne op de surfplank

 

Rik in actie, voortgetrokken door Sanne in de dinghy

 

Met een aantal andere zeilers huren we bij James van “James Car Rental” een auto voor een dag en rijden de Hibiscus Highway. Het is een bont gezelschap met roots in Nederland, Frankrijk, Oostenrijk, USA, Australië en Nieuw Zeeland.

James Car Rental met James Tankstation en James Minimarket. James heeft genoeg klandizie en heeft het goed voor elkaar.  

 

Verwacht bij het horen van de naam Hibiscus Highway geen snelweg want het grootste gedeelte is onverhard en erg druk is het er ook al niet. Wel is het er erg mooi en onderweg hebben we weer een aantal bijzondere ontmoetingen.

We stoppen bij een veld waar een aantal mannen kava aan het oogsten zijn en maken een praatje. Ze vinden het prachtig dat we geïnteresseerd zijn en vertellen honderduit over de gewassen die ze verbouwen.

Hibiscus Highway

 

Kava oogst

 

 

Het zeilersgezelschap in gesprek met de locals

 

Ook hier zijn de uitzichten weer prachtig

 

Een geschikte plek vinden voor de lunch wordt een avontuur op zich. We zien op de kaart een aantal dorpjes verderop waar een winkel zou zijn. Daar zal ook vast ergens iets te eten te krijgen zijn, tenminste dat dachten we. In de dorpen horen de vrouwen zich gepast te kleden met de schouders en knieën bedekt. De lokale vrouwen lopen veelal in een t-shirt en een wikkelrok, dus ook wij gaan in klederdracht.

In klederdracht naar de winkel in het dorp. 

Vlnr.: Melissa (NZ), Marie (FR), Sanne (NL), Doris (AT)

 

Eenmaal aangekomen blijkt het dorpje piepklein en het winkeltje gesloten.

De supermarkt volgens Google!

 

We stoppen evengoed en worden direct aangesproken en bij mensen thuis uitgenodigd. Uiteraard worden we uitvoerig ondervraagd over waar we vandaan komen en hoe dat nu is om op een zeilboot te wonen. Het eten dat op tafel staat wordt met ons gedeeld en er komt een grote kan fruitsap op tafel.

De mensen die tegenover de winkel wonen nodigen ons uit om mee te eten

 

Groepsfoto bij onze nieuwe vrienden thuis

 

De eigenaar van de winkel is inmiddels opgetrommeld en wij trakteren de kinderen op ijsjes en lolly's.

De winkel gaat speciaal voor ons open en heeft vandaag waarschijnlijk de beste omzet van de maand

 

 

We sluiten de middag af met een heerlijke strandwandeling

 

Terug in Savusavu bereiden we ons voor op het vertrek naar de afgelegen eilanden in de Lau groep. De kaarten, die hier niet altijd even betrouwbaar zijn, en de satellietbeelden worden bekeken en de route uitgestippeld. Het onderhoud aan de boot is uitgevoerd en buik van Incentive is volgeladen met proviand. We maken nog één laatste tripje naar de versmarkt en knopen dan vroeg in de ochtend de lijnen van de mooring los en zetten koers naar Vanua Balavu; The Bay of Islands van Fiji.

Overleg over ankerplekken in de Lau Group bij Waitui marina Savusavu 

 

Laatste versinkopen op de markt in Savusavu. Omdat de groenten niet gekoeld zijn blijven de heel lang goed buiten de koelkast.

 

Op de avond voor vertrek eten we bij Coprashed marina waar een lovo (grondoven) voorbereid is.