We verlaten de zuidkust van Sri Lanka en gaan de bergen en het binnenland in. Het is ongelofelijk hoe snel het landschap veranderd. Binnen een paar uur lijkt het alsof we in een andere wereld zijn beland. Onderweg stoppen we bij de Ravana waterval.

 

We komen laat in de middag aan in Ella en nemen in de avond deel aan een kookcursus bij meneer Lanka en leren hoe we verschillende curry's moeten maken. Al vanaf het begin van onze zeilreis ben ik erg geïnteresseerd in de typische gerechten van de plekken die we bezoeken en favoriete recepten van mede zeilers. Het leuke aan deze kookcursus is dat er op hout gekookt wordt op een fornuis dat is gemaakt van klei. Ook de aardewerken potten zijn alleen al prachtig om te zien. Heerlijk geurende kruiden waarvan ik er enkele nog niet kende zijn de basis van iedere curry. De recepten voor pompoencurry, kipcurry, okra curry en rode bieten curry kunnen toegevoegd worden aan het grote Incentive kookboek. Na een uurtje zijn alle gerechtjes klaar en mogen we er lekker van smullen.

Rik raspt kokosnoot om er vervolgens verse kokosmelk mee te maken

De kruidenvoorraad aan boord wordt flink uitgebreid zodat we nu zelf ook heerlijke curry's kunnen maken.

 

Het bergdorp Ella is één van de populairste bestemming in Sri Lanka. In dit charmante plaatsje vind je de Nine Arch Bridge en kun je prachtige wandelingen maken. Voor de echte Adam's Peak hebben we helaas te weinig tijd maar Little Adam's Peak past wel in het schema en stelt absoluut niet teleur. Het uitzicht vanaf de top is prachtig.

De trein op Nine Arch Bridge

 

Uitzicht vanaf Little Adam's Peak

We gaan in de middag zelf ook nog even op pad om de omgeving te voet te verkennen. Een bordje met “Ella Caves” trekt onze aandacht en we besluiten te gaan kijken. De afstand leek mee te vallen maar we zijn weer eens vergeten de helling in te calculeren in onze planning . In ons platte kikkerlandje is 5 kilometer prima te doen maar bergop wordt het opeens een sportieve uitdaging. We hebben de tijd en zetten door. Bij de entree van de grotten worden we nog verrast door een verzameling trappen die ook nog beklommen moet worden om de grot te bereiken. De grot zelf is niet zo bijzonder maar we hebben onze stappen voor vandaag in ieder geval gemaakt.

Ella Caves met ervoor de laatste treden van een hele lange serie trappen.

We nemen de tuktuk terug naar het dorp en trakteren onszelf op een koud pilsje dat ontzettend goed smaakt na deze inspanning. 

Vanuit Ella gaat de reis per trein verder naar Nanu-Oya. Deze treinrit wordt als één van de mooiste ter wereld beschouwd en voert ons dwars door bergketens en de beroemde theeplantages. Onze chauffeur Shehan brengt ons naar het station en zal in het plaatsje Nany-Oya weer op ons wachten.

De trein stopt onderweg bij verschillende kleine bergdorpjes

De treinrit duurt drie uur en is adembenemend mooi. We zitten tussen de locals want deze treinverbinding maakt gewoon deel uit van het reguliere openbare vervoer. De raampjes mogen open waardoor niet alleen de kleuren maar ook de geuren van al het groen om ons heen opgesnoven kunnen worden. Drie uur vliegen voorbij en voordat we er erg in hebben staan we alweer op het station van Nanu Oya tussen de thee plantages.

We zijn de volgende ochtend voor dag en dauw uit de veren en gaan met een busje hoog de bergen in. Het is ontzettend mistig en de kronkelige weg is nauwelijks zichtbaar. Op de achterbank voelt het alsof we geblinddoekt in een achtbaan zitten en slingeren alle kanten op. Na ruim drie kwartier zijn we nog voor zonsopkomst op de plek van bestemming. We verheugden ons erg op de wandeling naar World's End, een drop-off van zo'n 1200 meter diep.

Helaas wordt het zicht door dikke mist nog steeds beperkt tot ongeveer anderhalve meter en besluiten we dat het de hoge toegangsprijs op dit moment niet waard is. Een beetje teleurgesteld keren we om maar we weten als geen ander dat er niets zo veranderlijk is als het weer en dat je je daar gewoon op aan moet passen.

Het is nog steeds vroeg wanneer we weer terug zijn bij het hotel en kruipen nog een paar uurtjes terug in bed. Het was immers een kort nachtje.

Zodra de zon de lucht een beetje opgewarmd heeft rijden we verder en stoppen bij een veld waar vrouwen theebladeren aan het plukken zijn. Ze plukken zo'n 20 kilogram (!!!!) bladeren per dag waarmee ze omgerekend zo'n 2 euro verdienen. Dat doen ze acht uur per dag, zeven dagen in de week. Een hard bestaan.

Theeplantage

De vrouwen die de theebladeren plukken hebben een zak bij zich die met behulp van een band om het hoofd gedragen wordt.

 

De felrode kleur van de lippen en de mond wordt veroorzaakt door het kauwen van betelnoot wat heel gebruikelijk is in Sri Lanka.

Ik mag zelf ook even proberen. Het duurt lang voordat je ook maar een bodempje bladeren bij elkaar hebt, laat staan 20 kilogram bladeren. 

Bij de theefabriek even verderop zien we hoe de bladeren uiteindelijk verwerkt worden tot thee. De fabriek lijkt wel een museum met de oude machines die gebruikt worden en ook het vele handwerk dat er nog steeds verricht wordt.

De theefabriek

De bladeren worden met de hand in deze bakken gelegd om te drogen.

 

De verdere verwerking gaat middels deze oude (bijna antieke) machines.

Op weg naar de stad Kandy stoppen we nog bij de Ramboda waterval waarna de dag wordt afgesloten met vuurspuwers en traditionele dans met veel symboliek en prachtige kostuums.

Ramboda waterval

 

Kandy

Temple of the tooth.

Traditionele dansvoorstelling

Traditionele Ves dansers. Het kost veel tijd en oefening voordat iemand zich een ves danser mag noemen.

Niet alleen de dans is mooi om te zien, de kostuums zijn ook prachtig. 

De avond wordt afgesloten door de "fire walkers".

Een spectaculair einde.

We vervolgen onze reis noordwaarts en maken een stop bij de Dambulla Cave Temple. Voordat je er naar binnen mag moeten de schoenen uit en dienen zowel Rik als ik onze knieën te bedekken met een omslagdoek.

De Dambulla Cave Tempel is een complex van boeddhistische grottempels gelegen in de stad Dambulla. Het is een van de grootste en best bewaarde grottempelcomplexen en dateert uit de 1e eeuw voor Christus. De tempel bestaat uit vijf grotten, die meer dan 150 Boeddhabeelden en fresco's bevatten, waaronder een 14 meter lange liggende Boeddha.

Het is indrukwekkend te bedenken hoe de tempel destijds is uitgehouwen in een massieve rotsformatie. De grotten zijn versierd met prachtige beelden en schilderingen. Het is moeilijk voor te stellen hoe deze kunstwerken zonder moderne hulpmiddelen zijn gemaakt. Het bouwen van deze tempel moet destijds een enorme onderneming zijn geweest en getuigt van de vaardigheden en toewijding van de oude Sri Lankaanse ambachtslieden en kunstenaars. Wij zijn er erg van onder de indruk.

De buitenkant van de Dambulla Cave Temple

De grote liggende Boeddha.

 

Een van de vele fresco's. 

Bij veel beelden worden lotusbloemen gelegd. 

Op weg naar Sigiriya stoppen we in Habarana om een traditioneel dorp te bezoeken. De rondleiding is erg toeristisch maar evengoed leuk om te zien. Na een ritje per ossenkar en een kano tochtje komen we aan in het dorp. Wat meteen opvalt is een hut hoog in de bomen. Die is er blijkbaar niet voor niets. De olifanten die hier in het wild voorkomen bezoeken de dorpen regelmatig en dan zit je nergens veiliger dan hoog in de bomen. Rik en ik klimmen natuurlijk even omhoog om de hut wat beter te bekijken.

Samen met onze chauffeur Shehan op de ossenkar

Op het meer wordt met dit soort catamarans gevaren

 

Ook hier is de natuur weer erg mooi.

Traditionele gebouwen in Habarana.

De boomhut

De vrouw des huizes geeft ons uitleg over het verbouwen en verwerken van rijst tot meel en legt onder andere uit hoe ze de dakbedekking van de hutten vlechten van bladeren. Ondertussen wordt een traditionele maaltijd bereidt waar ik uiteraard weer erg in geïnteresseerd ben.

Dakbedekking wordt gevlochten van palmbladeren

Ook deze mevrouw kan ontzettend lekker koken. De lunch wordt zoals hier gebruikelijk is met de rechterhand, en dus zonder bestek, gegeten. 

Na de lunch verlaten we het dorp en gaan op weg naar alweer de laatste stop van onze bijzondere rondreis; Lion Rock.

 

Lion Rock

De Lion Rock wordt beschouwd als één van de belangrijkste bezienswaardigheden van Sri Lanka en heeft zijn naam te danken aan de enorme stenen leeuwenklauwen die ooit de ingang bewaakten tot het paleis dat zich op de top van de rots bevond. Het is erg duur om de Lion Rock zelf te beklimmen en daarom kiezen wij ervoor om naar de top van de nabijgelegen Pidurangala-rots te gaan. De klim is goed te doen hoewel het laatste stuk wat steil en uitdagend is, maar de beloning is meer dan de moeite waard.

We hebben ons een beetje moeten haasten want de wolken in de verte kondigen een regenbui aan die waarschijnlijk niet al te lang meer op zich laat wachten. We bereiken de top nèt op tijd en kunnen even genieten van het prachtige uitzicht voordat de eerste druppels uit de hemel vallen en de mist het uitzicht aan ons onttrekt.

Voor de Lion Rock ligt een groot meer vol lotusbloemen

Ze worden op deze manier geplukt om vervolgens verkocht te worden.

 

Lion Rock gezien vanaf de top van de Pidurangala Rock.

Op weg terug naar Trincomalee waar Incentive op ons wacht stoppen we nog eenmaal om de familie die we in het begin van onze rondreis hebben leren kennen gedag te zeggen. Ze moeten voor dag en dauw zijn opgestaan om een heerlijk uitgebreid ontbijt voor ons te bereiden. We hebben ook wat kleine geschenken voor de familie meegenomen maar de worden ruimschoots overtroffen door de tassen vol fruit en groenten die al voor ons klaarstaan. Ze willen ervoor zorgen dat we geen honger hebben wanneer we weer de zee op gaan en dat gaat met deze gulle giften zeker niet gebeuren.

Met een lach en een traan nemen we afscheid van deze ontzettend lieve mensen en is onze bijzondere rondreis door Sri Lanka ten einde.

 

Onze lieve vrienden in Habarana

In Trincomalee ligt Incentive rustig op ons te wachten hoewel de sporen van de sterke wind die tijdens onze afwezigheid door de ankerbaai raasde nog zichtbaar zijn. Ons gastenvlaggetje van Sri Lanka dat in het want hing is compleet aan flarden gescheurd en een aantal elastieken die de zonneschermen normaal op hun plaats houden zijn kapot geknapt. Godzijdank heeft het anker goed gehouden en is er verder geen schade. Lang leve ons Rocna anker, en de goede ankergrond in Trincomalee.

Al snel dient zich een goed moment aan om verder te varen naar de Malediven. Onze hoofden tollen nog van alle mooie ervaringen die we in de afgelopen week opgedaan hebben terwijl we de laatste boodschappen aan boord laden. We hebben nog net de tijd om Rik zijn verjaardag te vieren met een diner in het Dutch Bank Café.

In Trincomalee staan de wilde herten gewoon bij de bakker voor de deur!

Etentje bij Dutch Bank Café met Shehan en zijn gezin en de bemanning van catamaran Yuti.

Dan gaat het anker omhoog en verlaten we Sri Lanka. Een land waarvan we niet hadden verwacht dat we er ooit naartoe zouden zeilen maar wat ons zeer aangenaam verrast heeft waarvan we de herinneringen voor altijd zullen koesteren.

We willen Jan en Wasana Kerkhofs van SAY-Tours nog een keer extra bedanken voor hun gastvrijheid, gezelschap en goede zorgen. We hebben een fantastische tijd gehad!

Ben je ook geïnteresseerd in zo'n mooie reis in Sri Lanka? Dan kunnen wij SAY-Tours warm aanbevelen.

De contactgegevens van Jan en Wasana zijn te vinden op www.srilanka-chauffeur.nl

 

 

 

Van onze rondreis maakten we ook de volgende video: