Het water en de lucht zijn heerlijk blauw, de eilanden weelderig groen. Door tussenstops te maken op Koh Lipe en Koh Rok hoeven we dit keer geen nachten meer door en zien op 26 november de contouren van Koh Phi Phi Ley opdoemen in de verte (Koh betekent eiland in het Thai). Het beroemde eiland waar in 2000 de film The Beach werd opgenomen, wat een impuls gaf aan het toerisme op het eiland. Of dit positief is valt te betwisten. Er is veel kritiek geweest waarop 20^th Century Fox met bulldozers in het natuurgebied heeft gegraven. Er zou geld zijn betaald aan de overheid voor het overtreden van de regels die het nationaal park zouden moeten beschermen.

Ankeren bij dit ooit ongerepte stukje paradijs is tegenwoordig voor een zeilbootje bijna onmogelijk. De vele toeristen die iedere dag het eiland overspoelen worden met snelle speedboten aan- en weer afgevoerd waardoor er nauwelijks plek meer is. Wanneer je een vrije mooring te pakken weet te krijgen wordt je vanzelf wel weggekeken door de boten die dagelijks hun tour moeten doen. Zij zijn immers hun geld aan het verdienen en wij zijn er maar voor ons eigen plezier. Daardoor hebben ze blijkbaar meer rechten dan wij.

 We hebben geen zin in discussies en varen vlak langs de kust van Phi Phi Ley om de contouren van het eiland te bewonderen terwijl op smalle paadjes toeristen als mieren over het eiland krioelen en de bootjes de baaien compleet verstoppen.

We varen door naar het naastgelegen Phi Phi Don en laten ons anker netjes in het zand vallen op een open plekje tussen de toeristen- en longtail-boten. In 2004 werden de eiland ernstig getroffen door de tsunami die het gevolg was van een zeebeving in de Indische Oceaan. De vloedgolven varieerden in hoogte van 3 tot 6,5 meter en veroorzaakten zeer grote schade. Van de 10.000 mensen die destijds op de eilanden aanwezig waren kwamen er meer dan 1000 om het leven. Het grootste deel van de infrastructuur werd verwoest maar inmiddels is vrijwel alles weer hersteld.

Voor het eerst sinds Australië bevinden we ons in een op en top toeristenbestemming. Het strand is bezaaid met restaurantjes en bars die de baai vullen met de geur van fastfood en het geluid van muziek en feestende vakantiegangers. De bemanning van Incentive is hier nogal gevoelig voor en niet veel later gaan we per kajak op verkenning uit. We vallen van de ene verbazing in de andere. Badkleding die soms bestaat uit niet meer dan een paar touwtjes en een stukje stof ter grote van een postzegel is blijkbaar niet alleen geschikt voor op het strand maar kan hier ook best als je over straat loopt, naar een restaurant gaat of in een bar een biertje gaat drinken. Wij kijken onze ogen uit. De straatjes zijn zo smal dat er geen auto's doorheen passen. Daarom wordt alles met handkarren vervoerd.

Alleen de lokale ambulance is een elektrisch golfkarretje dat met name dronken feestgangers die een ongelukje hebben gehad of echt te diep in het glaasje hebben gekeken naar de medische post brengt om weer opgelapt te worden.

Tatoeages zijn erg populair en diep geworteld in de Thaise geschiedenis en cultuur. Tatoeages worden niet gezien als versiering of een trend maar zijn een vorm van bescherming tegen het kwaad of een stimulans van geluk. Traditioneel werden deze Sak Yant tatoeages door een monnik in een tempel gezet met een lange naald gemaakt van bamboe.

Tegenwoordig ligt op Phi Phi Don de ene naast de andere tattoo shop waar menig toerist een mooi plaatje uitzoekt dat met een bamboe naald vereeuwigd wordt in de huid. Tijden veranderen.

Wij slaan de inkt over en stappen door richting de andere kant van het eiland waar we per toeval uitkomen in de grootste bar van het eiland. In het midden een rodeo stier, diverse danspalen, vuurdansers op het strand. Emmertjes gevuld met cocktails en lange rietjes erin zijn immens populair en worden in overvloed genuttigd. Marihuana is sinds kort gelegaliseerd en wordt op elke hoek van de straat verkocht. Met je ogen dicht en je neus open waan je je in hartje Amsterdam.

Tot onze grote verbazing wordt ons na het bestellen van een biertje aan de bar een “special menu” aangeboden. Een klein wit papiertje wordt ongezien over de bar geschoven. Met kleine lettertjes staan er diverse soorten harddrugs op die hier blijkbaar ook gewoon te krijgen zijn. We zijn gechoqueerd, bedanken vriendelijk en genieten van ons gewone biertje.

Het werd laat en gezellig en met een arm vol fluorescerende verf en de tessen vol sjokken we terug naar de kajak nadat Rik zich tegoed heeft gedaan aan niet één maar maar liefst twee grote hamburgers. De terugweg met de kajak kunnen we ons de volgende dag niet helemaal meer herinneren maar blijkbaar zijn we zonder om te kiepen terug aan boord gekomen en hebben zelfs de kajak nog netjes op het dek vastgebonden.

De aankomst in Thailand is zo goed gevierd en we brakken een dagje lekker uit, kajakken wat, zwemmen en maken het onderwaterschip schoon. Daarna is het de hoogste tijd om dit drukke feestgedruis weer te verlaten en koers te zetten naar Phuket.