Net nadat we los hebben gemaakt van de Linde zien we doodshoofdaapjes in de boom. Hier had ik zo op gehoopt! De kleine beestjes springen en slingeren door de bomen maar een enkele die even stil kon blijven zitten hebben we toch nog op de foto kunnen zetten.

We varen door tot de Perica rivier waar de Linde weer vastknoopt aan de Maaike Saadet. Het is hier iets te smal om met z’n drieën naast elkaar te liggen dus wij ankeren iets verderop. Dit keer gaan we op expeditie met Jacco, Jannie, Willem en Manon. Het is zo gezellig in het rubberbootje dat we maar weinig dieren zien en eigenlijk de hele tijd lekker zitten te kletsen.

Wel komen we een aantal vissers tegen die even een praatje komen maken. Ze hebben schildpadden gevangen en vertellen dat ze ook een aapje bij zich hebben. Jacco vraagt of we het aapje even mogen zien waarop de man in de vissersboot een diepvrieskist opent. Ik vreesde al dat het aapje niet meer in leven was en even later trekt de man een gevild en gekookt aapje uit een plastic zak. Dat is even schrikken! Voor ons is dit heel vreemd en een beetje luguber maar hier is het heel normaal.

’s Avonds zitten we weer als een groot gezin aan boord van de Maaike Saadet. Carla heeft het “aardappelprutje en pompoenprutje” gemaakt en Jacco en ik bakken de roti’s. Heel bijzonder om zo bij elkaar te zitten met mensen die je eigenlijk pas net kent. De gastvrijheid van de Maaike Saadet zorgt ervoor dat we ons helemaal thuis voelen.