Op maandagmorgen halen we ons anker op en bereiden ons voor op de reis van maarliefst 5 mijl naar Portosin dat aan de andere kant van deze ria ligt. We willen graag een keer naar Santiago de Compostela maar durven de Incentive nog niet een hele dag alleen achter haar anker te laten liggen. De haven van Portosin is betaalbaar en van hieruit kun je voor 5 euro enkele reis met de bus naar Santiago. Bushaltes kennen ze hier echter niet. De havenmeester legt ons uit waar we op de bus kunnen stappen maar eenmaal op die plek aangekomen blijkt er geen bordje/halte of enige aanwijzing te zijn dat er een bus stopt en hoe laat deze er zal zijn. Na een kwartiertje verzamelen zich meer mensen bij deze “halte” en niet veel later komt dan toch de bus. We rijden mee tot Noia en stappen dan over op de bus naar Santiago de Compostela.

Ik had me bij deze stad toch wel even wat anders voorgesteld. Ik dacht aan te komen in een klein oud stadje maar wordt verrast wanneer we de grote moderne stad binnenrijden. De oude binnenstad waar ook de kathedraal staat komt meer in de buurt van het idee dat ik in mijn hoofd had.

Helaas staat de grote kathedraal volledig in de steigers waardoor er niets van de gevel te zien is. Santiago is een van de belangrijkste bedevaartsoorden in Europa. Pelgrims uit heel Europa eindigen hier hun voettocht die Camino de Santiago (de weg naar Santiago) genoemd wordt. Volgens de legende zou het graf van de apostel Jakobus en Meerdere zich hier bevinden. De pelgrims zijn te herkennen aan de sint-jabobsschelp die ze bij zich dragen. Dit is het teken van de heilige Jacob. Het is prachtig om de ontlading bij deze mensen te zien wanneer ze aankomen op hun eindbestemming. Sommigen hebben duizenden kilometers gelopen om tot hier te komen.

Ik heb er naar uitgekeken om hier een kaarsje voor mijn overleden vader op te steken en we stappen de kathedraal binnen. We lopen eerst wat rond en bewonderen de pracht en praal van dit bouwwerk. Het “kaarsje opsteken” liep echter uit op een teleurstelling want je kon alleen 50 cent in een apparaat stoppen waarna een ledje ging branden. Ik begrijp dat dit vanwege de veiligheid gedaan is maar de charme van het kaarsje opsteken is er dan toch wel een beetje van af. Toch stop ik 50 cent in het apparaat en het lichtje brandt.

Gelukkig vinden we nog een ander klein kerkje waar wel echte kaarsen staan. Hier heb ik voor een aantal andere mensen die me heel dierbaar zijn kaarsjes aangestoken. Dan moet ik toch een even traantje wegpinken omdat er wat herinneringen bovenkomen. We kopen nog een jacobsschelp die een mooi plaatsje krijgt aan boord als herinnering aan deze dag.

’s Avonds hoor ik dat mijn vader het plan had om samen met een goede vriend naar Santiago de Compostela te lopen zodra hij beter zou zijn. Helaas is pap niet meer beter geworden en heeft hij de tocht nooit kunnen maken. Dit verhaal maakt mijn dag nog extra bijzonder en het geeft met het idee dat ik toch een beetje in zijn plaats ben gegaan.