Eenmaal in Baiona aangekomen vinden wij al snel een ankerplekje. Baiona heeft ook een jachthaven maar deze schijnt heel duur te zijn, dus die slaan we over. We hebben echter een probleempje want door het bezoek van de bemanning van de Espiritu is de drankvoorraad aanzienlijk geslonken en moeten we naar de winkel. Daarnaast hebben we een nieuwe gasflesje en wat benzine voor de buitenboordmotor van het bijbootje nodig.

We varen naar de wal en knopen ons bijbootje vast aan de kade. We lopen naar de plaatselijke watersportzaak voor het gasflesje maar deze blijkt gesloten te zijn op zaterdag. We krijgen een tip dat er bij het tankstation ook gas verkocht wordt dus we lopen die kant op. Bij het tankstation vinden we inderdaad de gasfles en laten we onze jerrycan vullen met benzine. Zo zijn 2 van de 3 zaken geregeld en lopen we door naar de supermarkt. Deze blijkt wat verder weg te liggen dan we gedacht hadden maar met een volle gasfles en jerrycan besluiten we toch door te lopen. De boodschappen worden in onze fantastische trolley (weekendtas op wieltjes van de Action) geladen en de terugweg wordt ingezet. Helaas blijkt de kwaliteit van dit karretje niet om over naar huis te schrijven te zijn omdat het ding halverwege door zijn wieltjes zakt. Natuurlijk begint het op dat moment ook nog te regenen maar we zien er de humor wel van in. Opeens wijst Rik richting de plek waar ons bijbootje ligt en zegt: “kijk daar hangt een bootje op de rotsen!”. Je raad het al, dit was dus ons bijbootje. We dachten dat het water niet veel verder zou zakken toen we het bootje achterlieten maar deze inschatting bleek dus niet juist. Gelukkig is erg geen schade en krijgen we ons bootje redelijk gemakkelijk weer in het water. De boodschappen worden ingeladen en we varen terug naar de Incentive. Zo hebben we na 4 uur en zo’n 5 kilometer gelopen te hebben toch onze boodschappen gedaan. Thuis zouden ons deze dingen niet veel moeite en tijd kosten maar dat is nu wel anders aangezien we alles te voet moeten doen. 

Na deze “huishoudelijke taken” is het tijd om de omgeving te verkennen. We maken een mooie wandeling rond het Fortaleza de Monterreal. Het fort heeft drie belangrijke torens: de Tower of the Clock waar een verborgen klok (niet om de tijd op de zien maar zo’n bel die ook in de kerktoren hangt) hing die diende als alarm bij een aanval door de vijand, de Tower of Tenaille met afweergeschut die diende als verdediging en de Tower of the Prince die diende als vuurtoren.

Eenmaal terug in het stadje ben ik Rik kwijt. Ik vind hem terug bij het loketje van de plaatselijke Churreria. Na zo’n wandeling heeft de man honger gekregen en even later komt hij met een brede glimlach en een portie churros met chocolade aanlopen. Hij is wel zo lief om deze lekkernij met mij te delen.

Dan is het tijd om de terugweg in te zetten en aan boord de boel klaar te maken voor de volgende tocht. We gaan naar Portugal!