We zijn in Portugal! Voor het eerst ben ik in een land waar ik nog nooit ben geweest en dat voelt goed! We worden heel vriendelijk ontvangen door de havenmeester die ons een plekje toewijst aan de steiger voor de brug. We mogen ook de haven in maar dan lig je met de voorkant van de boot aan een mooring en aan de achterkant met twee lijnen naar de kant. Het plekje aan de steiger heeft onze voorkeur en we maken hier onze lijnen vast.

In het havenkantoor krijgen we informatie over de bezienswaardigheden van Viana do Castelo. We besluiten de volgende dag een bezoek te brengen aan de kapel van Santa Luzia die op een heuvel met de verrassende naam Monte de Santa Luzia staat. De havenmeester heeft ons verteld dat er 3 manieren zijn om bij de kapel te komen. Je kunt kiezen voor de kabellift of voor de wandelroute van zo’n 3,5km en alleen echte idioten nemen de 700 treden tellende trap. We besluiten onszelf uit te dagen en kiezen voor de trap. Na 150 treden stoppen we met het tellen van de treden en nemen we onze eerste rustpauze. We concluderen dat we toch echt eens wat aan onze conditie moeten doen. Ach, deze klim is een goed begin! Na een half uurtje sta ik met een hoofd zo rood als een tomaat en redelijk buiten adem boven bij de kapel. Rik heeft het ook behoorlijk warm maar we zijn er! Het uitzicht is toch echt een heel stuk mooier wanneer je moeite hebt moeten doen om tot boven op de berg te komen.

Boven in de toren van de kapel kijk je uit over de stad en de Atlantische oceaan.

Na genoten te hebben van het mooie uitzicht gaan we via de trap weer terug en slenteren door de leuke straatjes van Viana do Castello. In een van de straatjes zijn paraplu’s opgehangen wat er erg leuk uitziet. Schijnbaar zijn er in meer steden van dit soort straatjes te vinden.

Ook de bemanning van de Aliante is hier aangekomen en ’s avonds gaan we samen een hapje eten. Voor een euro of 7 heb je hier prima gegeten en er is keuze genoeg uit de vele restaurants. De heerlijke geuren en lage prijzen maken het behoorlijk verleidelijk om vaak uit te gaan eten maar tot nu toe hebben we ons aardig kunnen beheersen.

Aan boord van de Incentive kletsen we nog even na met Francis en Cu en raken aan de praat raken met de achterburen van de Heidrun. Espen, Ashley en Chris komen erbij zitten en zo vormt zich een bont gezelschap. Er zijn nu 2 Nederlanders, 2 Belgen, 1 Noor, 1 Australiër en 1 Ier aan boord. Nieuwe mensen, nieuwe verhalen en wederom een geslaagde en gezellige avond!