Net voor aankomst horen we een enthousiaste stem over de marifoon: “Incentive, Incentive, dit is Rafiki”. Ik sprint naar de marifoon en beantwoord de oproep van Loud. We kletsen in het Limburgs dialect en bespreken nog even hoe we het beste naar de ankerplek kunnen varen. 

Rik kende Loud en Marlène natuurlijk al van jongs af aan maar toen ik Rik leerde kennen waren Loud en Marlène al op reis. Wel hebben we veel contact gehad via mail en facebook. ik heb ze nog nooit gezien of gesproken maar heb het gevoel dat ik ze al jaren ken.

En dan is het eindelijk zo ver, de twee Kesselse boten, Rafiki van Loud en Marlène en onze Incentive, naast elkaar in dezelfde baai. En heel toepasselijk is dit in Cayo Hollandes. We ankeren is de zogenaamde “swimming pool” en die naam past precies bij deze plek. Een ankerplek zo groot als een voetbalveld, zo glad als een biljartlaken met kristalhelder water van een meter of 4 diep.

Rafiki voor anker bij Cayo Hallandés

In totaal liggen we met 5 bekende boten bij elkaar; de Nederlandse Rafiki, Pimentao, Zanzibar en Incentive en de Belgische Evy. Dat een aankomstborrel om deze bijzondere ontmoeting niet uit kan blijven moge duidelijk zijn. We worden uitgenodigd aan boord van Evy waar we niet uitgepraat raken met onze dorpsgenoten. En in de dagen die volgen blijkt er gespreksstof te over.

We bezoeken samen het nabijgelegen eiland Tiadup waar we kennismaken met de Kuna Indianen. Het is alsof we in een andere wereld zijn beland. Maar eentje die ons tot nu toe prima bevalt!

Tiadup

mola's (met de hand bewerkte stukken stof) hangen buiten voor de verkoop

dinghy en ulu (kuna kano) parkeerplaats

Marlène en Sanne

Blauw water en hagelwitte stranden

 En de heren zijn nog steeds niet uitgepraat….