Na een dag lekker te hebben kunnen zeilen heeft de wind besloten om ons geduld opnieuw op de proef te stellen. We hebben twee keuzes: of veel te ver noord koersen en niet echt dichter bij de bestemming komen of proberen om gedurende de middag en nacht zo ver mogelijk naar het zuiden te gaan om vervolgens door de stroming weer een stuk terug geduwd te worden in de richting waar we vandaan kwamen.

We kiezen maar voor het laatste als beste van twee belabberde opties. Als kers op de taart zitten we tussen de squalls (hevige geconcentreerde buien die vaak gepaard gaan met veel wind en soms onweer) en regent het voortdurend.

In de drup onder de sprayhood zit ik te bedenken op we opties over het hoofd hebben gezien.

Vanmorgen ging het zo goed en spraken we over de optie om een tussenstop te maken op de Galapagos eilanden om diesel en versvoorraad in te slaan. Ik wilde hier gisteren nog niets van weten aangezien het streverige in mij schreeuwt dat de prestatie niet hetzelfde is als we een tussenstop maken. Dikke vette onzin natuurlijk en misschien is dit ook wel de les die me nu geleerd wordt.

We hebben de afgelopen maanden wel ervaren dat de dingen soms opeens heel anders gaan dan je verwacht had.

De omstandigheden wijzigen waardoor je opeens niet maximaal een tien kunt halen maar hoogstens een zes. Dan moet je leren om tevreden te zijn met die zes en te beseffen dat die zes op dat moment evengoed een knappe prestatie is.

We zijn twee maanden later vertrokken dan gepland en dat heeft gevolgen met betrekking tot de weersomstandigheden die dus niet bepaald in ons voordeel werken. Een tussenstop op Galapagos is vooralsnog niet noodzakelijk maar wordt wel steeds aantrekkelijker.

Het geeft een fijn gevoel om de tank weer vol diesel te hebben en wat verse groenten en fruit aan boord te hebben voor de 3000 mijlen die we vanuit Galapagos tot de Markiezen nog voor de boeg hebben.

Geen ideale omstandigheden maar we maken er het beste van. Haast hebben heeft geen zin want we zijn te gast op deze grote oceaan en dat laat moeder natuur ons nu heel duidelijk merken. Misschien doen we er wat langer over maar we komen er wel en dat is wat mij betreft een dikke voldoende.

Twee uur later zijn de zeilen opgeborgen, de motor staat aan en we varen pal zuid tegen de wind in; optie drie. Al zeilend kwamen we door de sterke stroming ofwel in Ecuador, ofwel in Hawaï uit dus dat sloeg nergens meer op. We hopen verder zuid betere wind op te pikken en nog een paar dagen mooi te kunnen zeilen tot we bij de Galapagos eilanden zijn.

Het wordt donker en we hobbelen brommend de nacht in. Morgen nieuwe ronde, nieuwe kansen.