De laatste loodjes, we plakken er nog een nachtje aan vast.

De laatste dagen is het weer een beetje hetzelfde gebleven wat inhoudt dat we weinig wind hebben die recht van achteren komt waardoor we met zo'n beetje de helft van de normale snelheid richting de finish kruipen.

We dachten onze laatste nacht op zee in te gaan en zaterdagmiddag aan te komen maar dat gaan we niet meer redden en dus plakken we er nog maar een nachtje aan vast op de veertigste dag nadat we vertrokken zijn uit Panama.Overdag hebben we prachtig met de halfwinder kunnen zeilen en 's nachts staat de uitgeboomde genua wat prima werkt (we voeren geen grootzeil omdat dit te zeer gaat klapperen met grote ergernis en weinig slaap als gevolg).

Ik begin de aankomstspanning nu echt wel te voelen en merk dat ik wat onrustig begin te worden. Ik kijk uit naar de aankomst, het aankomstfeestje, de mensen die we gaan ontmoeten, lekkere verse groenten en fruit en lange wandelingen door de prachtige natuur.

Toch zit er ook een stukje twijfel en dat komt door de Corona crisis. Als ik mijn gedachten op papier wil zetten voelt Corona steeds als een woord-dat-niet-genoemd-mag-worden. Dat is denk is zo omdat ik het negatieve een beetje buiten wil houden en het in onze kleine bubbel op de oceaan ook langzaam naar de achtergrond is verplaatst. Met de eindstreep in zicht staat het opeens weer vooraan en roept het vragen en twijfels op. Hoe worden we ontvangen? Moeten we alsnog in quarantaine ondanks dat de grenzen over een week of drie weer open lijken te gaan en we al zo lang op zee hebben gezeten? Hoe zal het zijn om ons na drie en een halve maand weer in de “bewoonde wereld” te begeven en gewoon aan land te mogen?

Gelukkig wint de nieuwsgierigheid en euforie het van de twijfel waardoor we vandaag de “highlights” van de markiezen en mogelijke routes tussen de eilanden bekeken hebben in plaats van ons druk te maken over beren op de weg die we misschien helemaal niet tegen gaan komen.

Morgen gaat de vislijn weer uit in de hoop een mooi maaltje te vangen wat gedeeld kan worden bij aankomst en de koelkast wordt gevuld met bier en champagne.

Verder merken we lichamelijk dat het tijd wordt dat we weer vaste grond onder onze voeten krijgen. De kracht in mijn benen is totaal weg en kleine klusjes lijken soms heel veel moeite te kosten. Met nog drie aardappelen, wat uien, een kwart witte kool en een klein stukje kaas op rantsoen zijn we ook we l toe aan een nieuwe versvoorraad en wat vitamientjes. Gelukkig is aan fruit op de eilanden geen gebrek!