Loading

Whangarei (1), 16 november t/m 9 december 2021

Image

Whangarei (1), 16 november t/m 9 december 2021

Doordat we niet meer in de tropen zijn hebben we weer te maken met een flink getijdenverschil van zo'n twee meter en de bijbehorende stroming. De stad Whangarei ligt een stuk stroomopwaarts dus timing is hier van belang. Daarnaast is het laatste stuk bij laagwater te ondiep dus we willen net voor hoogwater met nog een klein beetje stroom mee aankomen. Toevallig komt het precies allemaal goed uit en kunnen we direct doorvaren en hoeven we niet een extra nacht te ankeren bij de Whangarei Heads. De Lower Hatea Bridge gaat voor ons open en we komen aan in de stad die de komende vier maanden ons thuis zal worden.

Hatea River bij laagwater met de Hatea bridge op de achtergrond

 

We meren af in de haven aan een steiger midden in het stadscentrum en zien warempel een andere Nederlandse boot aan de steiger liggen. Het zijn Hans en Sonja van zeilboot Ikinoo die we een aantal jaren geleden in Bonaire ontmoeten tijdens een zeilersbarbecue. Wat is dit wereldje toch af en toe klein.

Restaurant The Quay met links op de achtergrond zeilboot Ikinoo

Incentive aan de steiger in Town Basin Whangarei

We liggen tegenover het net geopende Hundertwasser Art Centre

Whangarei blijkt een erg prettige en handige plek om te verblijven. Een gigantische supermarkt ligt letterlijk aan de overkant van de straat, watersportzaken en bouwmarkten liggen op loopafstand, vlakbij ligt een openbaar zwembad en er zijn diverse mooie wandelingen te maken in de omgeving. De voorzieningen in de haven zijn erg goed en zeer betaalbaar. We wandelen graag en lopen iedere dag de Hatea Loop Walk. Regelmatig maken we uitstapjes naar de Whangarei Falls of Mount Parihaka. Laurens en Kitty van zeilboot Tiago komen een weekendje op bezoek en we gaan naar de bioscoop om de nieuwste James Bond film te zien.

 

Een van de favoriete stukken van de wandeling naar de Whangarei Falls

Op veel wandelpaden kom je dit soort stations tegen waar je je schoenen moet schoonmaken en ontsmetten om verspreiding van de Kauri Dieback plantenziekte tegen te gaan.

Whangarei Falls van de bovenkant gezien. Prachtige natuur vlak buiten de stad.

 

Het is een flinke klim naar de top van Mount Parihaka. Een groot gedeelte van de track bestaat uit trappen. 

We ontdekken de “Bin-Inn” een specialiteitenwinkel die een heus assortiment aan typisch Nederlandse producten aanbiedt. Het is wel erg aan de prijs maar de appelstroop konden we toch echt niet laten staan.

We kijken onze ogen uit

Hagelslag, appelmoes, mayonaise, curry, ketjap en zuurkool is allemaal gewoon te krijgen! (het is wel allemaal drie keer zo duur als in Nederland)

Ondertussen combineren we het aangename met het praktische. We bereiden ons voor op de roadtrip en speuren de lokale marktplaats af naar een geschikte campervan. Je kunt een busje huren maar dit is erg duur. Het is dan ook heel gebruikelijk om voor een roadtrip van een paar maanden een tweedehands busje te kopen en dat na de reis weer te verkopen. Rik vraagt een Nieuw Zeelands rijbewijs aan en we openen een Nieuw Zeelandse bankrekening om dure pin- en transactiekosten te voorkomen en ons toekomstige huis op wielen te kunnen betalen. Het is een beetje een gedoe om het vereiste papierwerk bij elkaar te krijgen maar uiteindelijk krijgen we alles geregeld. Het lijkt wel alsof we hier permanent gaan wonen met al dit soort geregel.

Vanwege de lockdown door Covid in Auckland kunnen we niet naar speciale markten waar de busjes normaal gesproken verhandeld worden. Ons zoekgebied is daardoor beperkt maar uiteindelijk komen we uit bij een advertentie van een Isuzu busje uit 1997 dat in Whangarei te koop wordt aangeboden. Niet veel later zijn we trotse eigenaren van een echte campervan en lopen naar het postkantoor en de AA (Nieuw Zeelandse versie van de ANWB) om de auto over te schrijven en de verzekering te regelen wat verrassend gemakkelijk gaat. We dopen onze campervan “James”. Met zijn 3200kg schoon aan de haak en 3 liter dieselmotor net zo sterk als 007 zelf, tenminste dat hopen we!

Onze "James" (hier al met het gemonteerde zonnescherm)

Van binnen ook van alle gemakken voorzien!

Het bed is net lang genoeg om met gestrekte benen je voeten over de rand te kunnen laten bungelen (eigenlijk iets te kort dus)

James is een zogeheten self contained campervan. Zonder deze certificering mag je op veel gratis kampeerplaatsen niet staan. Het wordt goed gecontroleerd en er worden boetes uitgedeeld aan degenen die zich niet aan de regels houden. Op het dak ligt een zonnepaneel dat de koelkast van stroom voorziet, we hebben één jerrycan voor vers water en een jerrycan voor grijs water, een keukenkastje en een tweepersoonsbed. Onder het bed is opslagruimte voor onder andere het gastoestel, een tafel en twee campingstoelen. Wat wil een mens nog meer?

Mijn ideaalplaatje was nog niet helemaal compleet zonder een zonnescherm. Zo'n zeil aan de zijkant van de bus dat je uit kunt rollen en waar je dan lekker onder kunt gaan zitten op je campingstoel aan een klaptafel met een koud biertje in je hand al kijkend naar de zonsondergang. Zie je het ook voor je?

Opnieuw wordt marktplaats afgespeurd en warempel vinden we precies zo'n zonnescherm voor een zeer betaalbare prijs op zo'n vijf minuten rijden net buiten de stad. We gaan er dezelfde dag nog naartoe om het scherm op te halen en krijgen er een bezoekje aan de schapen in de wei is bij de deal inbegrepen! Na een middagje knutselen met aluminium profielen zit ook ons zonnescherm op de bus en zijn we klaar voor vertrek.

De man van wie we het zonnescherm kopen komt aanrijden in deze stoere buggy compleet met jachtgeweer voorop. Het zijn stoere jongens hier!

Montage zonnescherm

We verplaatsen Incentive van het ponton naar de palen, leggen als dubbel vast en maken alles klaar voor vertrek. Inpakken en wegwezen dus! Potten, pannen, borden, bestek, gereedschap, kleding, beddengoed, wasemmers, handdoeken, etenswaren, zaklampen en nog veel meer worden in twee ladingen met de bijboot naar de kant gebracht. Na vier en een half jaar verhuizen we binnen een uur van 12 meter op het water naar 4,5 meter op het land. Van zeezigeuners zijn we opeens landlubbers geworden!

Het avontuur kan beginnen.