Van iedereen die ik vertel dat we aangekomen zijn op de Malediven krijg ik ongeveer dezelfde reactie: “Daar zou ik ook echt een keer naartoe willen gaan”. De Malediven zijn een beroemde droombestemming voor veel toeristen. Ze zien vast de bekende resorts met huisjes met strodaken op palen in helderblauw water voor zich. Luxe resorts met grote zwembaden en een all-inclusive buffet.

Foto gepikt van google: de Malediven zoals de meeste mensen het zich voorstellen. 

Het beeld hier is toch wel een beetje anders hoewel het stuk van het helderblauwe water wel echt klopt. Incentive drijft in een tropisch natuurzwembad en ligt vlak voor het kleine eilandje Uligamu. Er zijn geen resorts en dus ook geen huisjes op palen. De mensen die in de resorts werken wonen hier wel. Er is één klein dorpje waarvan alle inwoners moslims zijn. Vijf keer per dag klinkt het gebed uit de luidsprekers van de moskee waardoor de hele ankerplek er van mee kan genieten.

Er is een klein café waar je een kop koffie of thee kunt drinken en een eenvoudig hapje kunt eten. Alcohol is uiteraard niet verkrijgbaar en we worden geacht ons bescheiden te kleden. Van de vrouwen wordt verwacht dat ze ten minste hun schouders en knieën bedekken, dus loop ik in temperaturen van boven de dertig graden Celsius in een lange broek en een T-shirt.

Het is moeilijk voor te stellen hoe het is om hier permanent te wonen. We slenteren door de stoffige onverharde straatjes en lopen binnen bij een klein winkeltje op het eiland waar we een brood en wat groenten kunnen kopen. Het is hier ongelofelijk rustig en stil en er is maar weinig leven op straat. Tegen zonsondergang verzamelen zich wat mensen bij het kleine haventje waar ze wat rondhangen en met elkaar praten. Na zonsondergang keert de stilte terug. Althans; totdat het avondgebed klinkt.

Het haventje van Uligamu met op de achtergrond de zeilboten op de ankerplek

Verse vis in de haven

Een typisch straatje in Uligamu. Onverhard en geen mens op straat.

Maagdelijk witte stranden en helderblauw water, kenmerkend voor de Malediven

Het windmolenpark dat een proefproject bleek te zijn. Het heeft een paar dagen gewerkt maar sindsdien staan ze er door een technisch mankement werkloos bij. 

De meeste inwoners werken op resorts op andere eilanden en gaan met de ferry die 's ochtends om half 6 de ankerplek veranderd in een golfslagbad, van en naar hun werk.

Aan boord van Incentive zijn we vooral bezig met de voorbereidingen op de volgende oceaanoversteek die alweer voor de deur staat. We hebben net vijf dagen op zee gezeten vanuit Sri Lanka naar hier, maar hopen binnen een week alweer te kunnen vertrekken naar Djibouti. Een oversteek van een kleine 2000 zeemijlen, ofwel 3700 kilometer. We zullen er naar verwachting ongeveer 17 dagen over doen. Tijdens deze oversteek komen we in de buurt van Somalië en Jemen. Piratengebied dus. En hoewel er de laatste jaren geen aanvallen op zeilboten zijn geweest vind ik het toch erg spannend. We melden ons aan bij UKMTO en MSCHOA; twee veiligheidsinstanties die we dagelijks onze positie door zullen sturen. Het geeft in ieder geval een goed gevoel dat deze mensen weten dat we onderweg zijn en ons zullen komen zoeken als ze geen berichten meer van ons ontvangen.

De reden dat we zo snel al weer door moeten en niet langer op de Malediven blijven heeft alles te maken met het weer en de seizoenen. We hopen voor de tweede helft van maart in Djibouti te zijn omdat na die tijd de wind kan draaien en tegen kan gaan staan. Dat zou inhouden dat we wellicht een heel jaar moeten wachten voordat we weer een poging kunnen doen om op de Rode Zee te komen. Timing is dus van cruciaal belang. We zijn niet de enige met deze plannen want de ankerplek ligt onverwacht vol met zo'n 20 boten die allemaal dezelfde kant op gaan. Het is fijn om te kunnen overleggen over de route, het weer, veiligheid en technische onderwerpen. Dan heb je toch het gevoel dat je dit lastige stuk niet alleen hoeft te doen.

Veel tijd om uit te rusten en bij te komen van de reis vanuit Sri Lanka, die overigens prima verlopen is, hebben we dus niet. Tijdens die oversteek was er trouwens enorm veel bioluminescentie in het water en ben ik getuige geweest van iets magisch. Het zeewater is een soort mijnenveld van lichtgevende algen. Wanneer een vis een beweging maakt zorgt dit voor een explosie van licht. Dit hebben we wel vaker gezien maar dit keer gebeurde er iets heel bijzonders. Tijdens een van mijn wachten in het midden van de nacht schrok ik omdat er opeens heel veel licht was en ik twijfelde of ik aan het hallucineren was. In het water vlak naast de boot verscheen een plakkaat van minstens dertig meter in doorsnede dat opeens fel oplichtte. Ik snapte er helemaal niks van en vond het ook wel een beetje spannend omdat ik geen idee had wat het was. Omdat het zo'n prachtig gezicht was heb ik Rik wakker gemaakt die zijn ogen ook niet kon geloven. Een half uur lang hebben we staan te kijken naar de enorme lichtbollen die als een volle maan vanuit de diepte omhoog kwamen geschoten.

We vermoeden dat het een walvis is geweest die een stukje met ons mee gezwommen is. Ik heb namelijk een schim in het water gezien en vermoed een slag van een staart te hebben waargenomen waarna weer zo'n grote cirkel licht naar boven kwam. Ik ben dankbaar dat ik zo iets bijzonders met eigen ogen heb mogen zien.

Terug naar de Malediven...

Zoals gezegd verblijven we hier slechts een week en moeten binnen die tijd Incentive voorbereiden op de lange oversteek die komen gaat. We knutselen opnieuw aan de watermaker die nu eindelijk weer een acceptabele kwaliteit drinkwater produceert en geven de motor een onderhoudsbeurt. Mijn boot elektricien vervangt nog een aantal gecorrodeerde stekkers bij de zekeringhouder er wordt diesel getankt en we krabben het onderwaterschip schoon. Het papierwerk voor de komende oversteek wordt in orde gemaakt en doorgestuurd naar de betreffende agenten in Djibouti, Sudan en Suez.

Diesel tanken op de Malediven

Een laatste rondje over het eiland om de benen te strekken en een laatste bezoekje aan het winkeltje om nog wat verse groenten in te slaan. Als afsluiter komen we toch nog een beetje in contact met de locals. Er wordt een barbecue georganiseerd op het strand. De tafels zijn mooi aangekleed en zo eindigt onze tijd op de Malediven met een diner bij kaarslicht op het strand.

Daarna is het moment van vertrek alweer aangebroken. Op naar Afrika!