Het jaar is bijna voorbij en we zitten in onze korte broek buiten te genieten. Kaapverdië is weer helemaal anders dan alles wat we hiervoor gezien hebt. Het is echt een stukje Afrika, maar dan ergens op de Atlantische oceaan. We maken de dag na aankomst een wandeling door Mindelo wat trouwens op het eiland Sao Vincente ligt. We lopen over de vis- en groentemarkt en verkennen de omgeving. In Mindelo ligt ook een van de weinige havens wat voor ons de reden was om voor deze plek te kiezen. De haven is overigens niet geweldig qua ligplaats. De steigers gaan enorm op en neer waardoor de landvasten (lijnen vanuit de boot naar de steiger) het zwaar te verduren hebben.

En dan is het oudjaarsdag. We weten niet wat ons te wachten staat maar er is in ieder geval een groot podium gebouwd en er staat een vrachtwagen vol vuurwerk klaar.

Wanneer we ’s avonds rond negen uur buiten zitten is alles stil en we vragen ons af wanneer het feest eigenlijk gaat beginnen. Met de Summerwind en Shalom zitten we in onze kuip aan een biertje wanneer om middernacht het vuurwerk losbarst.

Dit is blijkbaar ook het startschot voor de festiviteiten want er begint een band te spelen op het grote podium en het geluid staat snoeihard. Wanneer we de stad in lopen worden we overdonderd door de hoeveelheid mensen. Het lijkt wel alsof werkelijk iedereen zich op straat bevindt. Het vreemde is dat de meeste restaurants of bars gesloten zijn. Uiteraard weten wij toch nog een bar te vinden waar we een drankje kunnen bestellen.

Om 6 uur ’s ochtends wordt het pas weer rustig en is het feest afgelopen. Nieuwjaarsdag is de hele stad uitgestorven. Iedereen heeft flink gefeest en ligt waarschijnlijk thuis bij te komen.

Op 2 januari begint de stad weer tot leven te komen en ook de winkeltjes gaan weer open. We gebruiken deze dag om de laatste inkopen te doen voordat we donderdag gaan beginnen aan de oversteek naar Suriname.

Op woensdag besluiten we nog een dagje naar het nabijgelegen eiland Santo Antao te gaan. Van andere zeilers hebben we gehoord dat het onbeschrijfelijk mooi en is dat we dit echt niet mogen missen. We staan vroeg op want de ferry vertrekt om acht uur die je voor omgerekend 8 euro per persoon naar de overkant brengt. Zodra alle passagiers aan boord zijn begint er een vreemd tafereel. Er loopt een mevrouw rond die heuse kotszakjes uit aan het delen is. We vinden het nogal lachwekkend om te zien hoe iedereen dankbaar een zakje aanneemt. Niet veel later begrijpen we dat het niet overbodig, maar pure noodzaak is. De ene na de andere Kaapverdiër kijkt niet zo blij meer en vult zijn of haar zakje. Net voor aankomst op Santo Antao heeft een personeelslid de fantastische baan om alle volle zakjes weer op te halen.

Bij aankomst begint het volgende tafereel. Bij de uitgang van de ferry terminal staat bewaking om de opdringerige taxichauffeurs buiten te houden. Het is aan te raden om naar een “collectivo” (soort deeltaxi) te vragen want deze zijn een stuk goedkoper.

De collectivo rijdt ons naar de krater van de vulkaan vanwaar onze wandeling start. Wat ons daar te wachten staat had ik niet verwacht. De natuur is zo ontzettend mooi en overweldigend! We lopen en klauteren over smalle paadjes en lopen vervolgens in een uurtje of vijf door tot aan de kust.

Moe maar zeer voldaan gaan we om vijf uur ’s middags met de ferry weer terug naar Mindelo. Nog even een hapje eten en dan lekker slapen want morgen gaan we op weg naar Suriname!