Zeg je Komodo, dan zeg je draken. Dit nationale park is beroemd vanwege de 3000 Komodo Dragons die er leven. De Komodovaraan is de grootste hagedis ter wereld en is nergens anders ter wereld te vinden. Het park bestaat uit Komodo, Padar, Rinca en 26 kleinere eilanden, en is sinds 1991 erkend als Unesco Werelderfgoed.

Het is toegestaan om met je eigen boot in het park te varen mits je de juiste vergunningen koopt. Er staat echter zeer sterke stroming tussen de eilanden en de ankerplekken zijn over het algemeen diep. We parkeren Incentive daarom in de plaats Labuan Bajo op het eiland Flores en gaan met een dagtrip mee, op zoek naar draken.

Bij het eerste daglicht horen we het geluid van twee knetterende 1-cilinder motoren steeds dichterbij komen. Onze taxi voor vandaag pikt ons aan boord op. Het vaartuig heeft geen keerkoppeling of versnellingsbak. Hij komt heel rustig aanvaren en zet dan gewoon de motor uit. We stappen aan boord waarna de twee motoren één voor één met de hand worden aangezwengeld, het toerental omhoog wordt gebracht en de decibellen die de machines produceren evenredig meestijgen. De stuurinstallatie bestaat uit een stuurwiel van een auto, een tandwiel en een ketting.

De boot naar Komodo National Park

De kapitein

De stuurinstallatie

Één van de twee motoren. Ieder keer als de motoren gestart worden moet het luik open.

De rit naar onze eerste stop op Padar eiland duurt zo'n twee uur. Hier is een pad aangelegd waar je via een 700 treden tellende trap naar de top van het eiland kunt. Van hieruit heb je een prachtig uitzicht over een wit, grijs en roze zandstrand.

Grijs strand op Padar eiland

Wit strand op Padar eiland. Bijna op de top!

Linksachter het roze strand, linksvoor het grijze strand en rechts het witte strand.

Uitzicht vanaf de top

De eilanden zijn erg dor en droog maar de rotsformaties zijn spectaculair. Na nog eens een half uurtje varen komen we aan op Komodo. We lopen een rondje door het park begeleidt door twee parkwachters met gewapend met bamboe stokken.

Onderweg van Padar naar Komodo

Komodovaranen zijn solitaire dieren. Alleen tussen juni en augustus gaan de mannetjes tijdens het paarseizoen op zoek naar vrouwtjes en leggen daarbij tot drie keer hun gebruikelijke afstand per dag af.

Vanaf het prille begin hebben de draken een hard bestaan. Zodra een komodovaraan uit het ei komt zoekt deze zo snel mogelijk een veilig heenkomen in de bomen. Dit is nodig omdat de moeder vaak haar eigen jongen opeet en tal van andere roofdieren het op de jonge hagedissen gemunt hebben. Pas als de varaan een lichaamsgewicht van zo'n 20kg heeft bereikt zal deze weer voornamelijk op de grond gaan leven en moet dan nog steeds op zijn hoede zijn voor soortgenoten. Komodovaranen zijn namelijk kannibalen.

Tijdens de wandeling zien we slechts één relatief jonge varaan maar op het strand komen we ook een paar grote jongens tegen.

Ingang van het National Park

De eerste draak is gespot!

Op het strand zitten de grote jongens.

Het is bijzonder om deze prehistorisch ogende dieren te zien maar het is wel echt een toeristencircus. Dit maakt dat we ons snel weer naar de boot begeven en na een stop waar gesnorkeld kan worden weer terug varen naar Labuan Bajo.

Op de terugweg naar Labuan Bajo. Vlnr.: Sanne, Gaye, Nicky, Peter.

Incentive ligt voor anker vlakbij een aantal resorts met prachtige zwembaden. We bestellen een drankje en genieten van een verkoelende duik. In de avond speelt een muzikant op een bijzonder instrument dat we nog niet eerder zagen. Het traditionele Indonesische instrument lijkt op een soort harp en heet een Sasandu. De muzikant is erg goed en blijkt na hem even gegoogeld te hebben vorige week nog opgetreden te hebben bij de G20 op Bali.

Luxe zwembaden bij het resort.

Nog meer zwembaden. Heerlijk zo'n grote bak zoet water voor ons alleen!

De sasandu speler in het restaurant.

Voordat we verder gaan moeten er nog boodschappen gedaan worden. We staan langs de weg en houden de eerste beste auto aan. Deze wagen ligt achterin vol met lege waterkannen maar volgens de chauffeur passen we er nog wel bij en met een beetje acrobatiek passen we er allemaal in.

Onze taxi

Past net! 

's Avonds verwennen we ons nog één keer met een hapje en drankje in één van de resorts en genieten van een spectaculaire zonsondergang.

Met de kajak peddelen we naar het strand en genieten van een prachtige zonsondergang.

Ik stuur via Facebook een berichtje naar Wahyu. Ongeveer twee maanden geleden kwam ik met hem in contact via een andere Nederlandse zeilster. Wahyu geeft Engelse les en besteedt aandacht aan onderwerpen als het milieu, recycling en het gigantische afvalprobleem in Indonesië. Over een paar dagen zullen we hem en zijn studenten ontmoeten in het dorp Kilo op het eiland Sumbawa.