Tijdens de oversteek van Banda naar Ambon zijn de golven wederom niet mis. Normaal gesproken lukt het me prima om onderweg te koken maar dit keer gaat het helemaal fout. Ik heb een pannetje soep op het fornuis staan en een ovenschotel in de oven. Lekker makkelijk was het idee en dat was het ook, tot het moment dat de schaal uit de oven gehaald moest worden.

Een grote golf zorgt voor een rare beweging van de boot net op het moment dat ik het deurtje van de oven openmaak. Het pannetje soep begint te schuiven en belandt op z'n kop achter het fornuis en de inhoud drijft via de kastjes over de vloer. Het pannetje blokkeert het vrije bewegen van de oven waardoor de ovenschaal uit de oven komt vliegen. Ik probeer het nog op te vangen maar verbrandt daarbij mijn hand. De chaos is compleet.

Een lelijke brandwond na het oven-incident

Rik schiet te hulp en helpt de rommel op te ruimen terwijl ik mijn hand wat probeer te koelen. De ovenschotel heb ik wel kunnen redden dus we hebben in ieder geval toch nog wat te eten. 

In de ochtend komt Ambon in zicht en regent het pijpenstelen. Een ontelbare hoeveelheid kleine vissersbootjes bevindt zich in en net buiten de baai. We moeten goed opletten om ze allemaal te ontwijken met dit slechte zicht. We vinden het allebei ongelofelijk hoe deze mensen op open zee in deze omstandigheden met zulke kleine bootjes met buitenboordmotor rondvaren.

De ankerplek die door de Sail2Indonesia rally is aangegeven ligt iets buiten de stad. De baai is erg diep en de plek waar we kunnen ankeren beperkt. We komen als tweede boot van de Sail2Indonesia Rally-vloot aan en vinden een mooi plekje. De rest van de boten vindt dit echter ook een mooi plekje en iedereen ankert zo dicht bij elkaar dat wij besluiten eieren voor ons geld te kiezen en te verplaatsen om eventuele botsingen te voorkomen. Het regent opnieuw heel erg hard en we hebben maar liefst 3 uur nodig om een andere geschikte plek te vinden. De zeekaarten zijn hier niet accuraat en de baai is op de meeste plaatsen tot vlak bij de kant erg diep. Daarnaast is de bodem bezaaid met stenen waardoor het anker geen goede houvast heeft. 

Nu we toch aan het zeuren zijn; Indonesië is echt een fantastisch land maar het afvalprobleem is enorm en zeker in een stad als Ambon. In de baai komen complete plakkaten plastic voorbij drijven. We gaan met de bijboot naar de kant en hebben tot 3x toe een plastic zak en zelfs een vieze pamper in de schroef hangen. We hebben mensen complete vuilniszakken uit het raam zien gooien die rechtstreeks in het water terecht komen. Op straat ligt overal vuil en op de meest vreemde plekken liggen vuilniszakken of misschien kun je het beter omschrijven als vuilnisbergen. Het is dan ook niet gek dat we op een gegeven moment een dode rat tegenkomen op de plek waar we de bijboot kunnen parkeren en de kakkerlakken door het toilet en in de keuken van het hotel aan de wal rennen waar de zeilers hun thuishonk hebben. Als ik er een opmerking over maak haalt de serveerster haar schouders op en begint een beetje te lachen. Blijkbaar heel normaal dus hier. 

De volgende dag nemen we de lokale deeltaxi genaamd Bimo naar de stad. De straat is versierd met banners voor de Sail2Indonesia Rally en ook midden in de stad hangen grote spandoeken. En dat alles voor zo'n 20 boten die een paar dagen op bezoek komen.

Midden in het centrum van Ambon

Er hangen grote spandoeken voor de Sail to Indonesia Rally. Wij vinden het nogal overdreven.

De World Peace Gong in het centrum van Ambon.  

Klein straatje in het centrum van Ambon

Naast de Bimo deeltaxi kun je ook kiezen voor deze vorm van openbaar vervoer.

We krijgen zelfs een uitnodiging voor een gala diner bij de burgemeester van Ambon.

Bij een gala diner hoor je er natuurlijk op je paasbest uit te zien, en zeker als je bij de burgemeester op bezoek mag. We hebben onze was weggebracht maar deze blijkt op de dag van het diner nog steeds niet klaar (vanwege de regen) dus we hebben geen kleren! Ik leg uit dat we mooie kleren nodig hebben voor het diner waarna een vriendelijk dame de trap op rent en met een vochtig shirt en een blouse weer naar beneden komt. Ze lacht vriendelijk en vertelt dat de rest morgen wel droog zal zin en opgehaald kan worden. Probleem opgelost. Aan boord doorzoek ik toch nog maar eens alle kastjes om wat passends te vinden tussen alle door de zon verschoten shirts en vind warempel nog een jurk die, zoals het hier hoort, schouders en knieën bedekt.

De regen houdt maar niet op en het diner dreigt in het water te vallen. In ondergoed en zeiljas gaan we toch maar naar de kant en komen net als onze medezeilers als verzopen katten aan op de wal. De grote verkleedtruc wordt uitgevoerd en iedereen is na vijf minuutjes klaar voor het gala en stapt in de bussen die al voor ons klaarstaan.

Zeilers onderweg naar het grootse galadiner. In volledig zeiltenue wordt de tropische regen getrotseerd.

Het diner is groots opgezet en alles ziet er super chique uit. Ik ben blij dat we droog aangekomen zijn en ga op één van de met witte lakens gedecoreerde stoelen zitten om er vervolgens achter te komen dat ze zeiknat zijn geregend. Daar zitten we dan, in onze beste kledij maar met een natte kont. Er zijn diverse toespraken en optredens voordat het buffet wordt geopend. Er wordt goed voor ons gezorgd en aan drank en spijs is geen tekort. Rik helpt zelfs ook nog even uit als dj!

Een chique bedoeling...

Ook binnen is alles prachtig aangekleed 

Galadiner bij de burgemeester van Ambon. De man links aan de voorste tafel is de burgemeester. Hij houdt een toespraak en zingt later zelfs nog een lied en kan nog best goed zingen ook!

 Alle schippers krijgen een onderscheiding en een tas vol cadeaus, zo ook de schipper van de Incentive.

Rik helpt ook nog even uit als dj.

De volgende dag gaan we nog een keer de stad in voor wat boodschappen en aan het einde van de middag krijgen we bij het hotel bezoek van een schoolklas. Voor Engelse les hebben de kinderen vragen voorbereid en vertellen de zeilers wie ze zijn en waar ze vandaan komen. Na het vragenrondje is het tijd voor wat plezier en gaan de kinderen mee het water op voor een ritje in de bijbootjes wat een erg leuke afsluiter is van onze tijd in Ambon.

Meester Rik laat op de kaart zien waar Nederland ligt

Juf Sanne beantwoordt de vooraf ingestudeerde vragen

De leerlingen moeten hier nog wel een mondkapje dragen als ze niet aan het woord zijn. 

De groep is verdeeld in 3 teams met ieder een eigen captain die de groep aan ons voorstelt. 

Het is lang geleden dat we op een klassenfoto stonden!

Na de les is het tijd voor wat plezier op het water

Lokale kinderen komen even hallo zeggen. Ze hebben van hout en plastic kleine zeilbootjes gebouwd die ze aan een vislijn door de baai laten zeilen.