Hanavave Bay; ook wel bekend als de Baie des Vierges (Bay of Virgins) en vaak beschreven als de mooiste baai ter wereld. Sinds lange tijd is dit de plek waar de meeste zeilers zogenaamde “first landfall” maken na de oversteek van de Pacific. Door de regels in verband met de corona pandemie werden we gedwongen om uit te wijken naar Nuku Hiva maar zijn nu dan toch aangekomen op deze bijzondere plek, op Fatu Hiva.

Een ankerplek vinden op de Markiezen is niet altijd even eenvoudig vanwege de diepte van het water in de baaien. Dit komt doordat de Markiezen naar verhouding redelijk jonge eilanden zijn en er zich nog geen barrièrerif rond de eilanden heeft gevormd. Het landschap wordt gekenmerkt door steile hoge rotsformaties. Ook onder water lopen de steile wanden door waardoor het ook dicht bij de kant opeens heel diep kan zijn wat ankeren soms lastig maakt.

We varen voorzichtig steeds een beetje verder naar de kant toe. Rik stuurt terwijl ik op de boeg op de uitkijk sta om te waarschuwen voor eventuele koraalkoppen. We vinden een mooi plekje, laten het anker vallen en laten dan het indrukwekkende landschap om ons heen even op ons inwerken. Dit is een plek waar we voor vertrek veel over gelezen en over gedroomd hebben en nu zijn we er dan echt op eigen kiel naartoe gevaren.

Vanuit de vallei zien we her en der rookpluimpjes opstijgen en de geur van copra hangt in de lucht. Kokosnoten worden geoogst en doormidden gehakt waarna het vruchtvlees verwijderd wordt. Het vruchtvlees wordt vervolgens in grote bakken gelegd en gedroogd door de zon. De bakken staan op een soort rails en kunnen wanneer het regent onder een afdak geschoven worden. Het gedroogde vruchtvlees van de kokosnoot wordt copra genoemd. In grote zakken wordt de meeste copra naar Tahiti verscheept waar het gebruikt wordt voor de productie van kokosolie.

We bouwen samen ons bijbootje op en gaan aan wal voor een eerste verkenningstocht. Al snel worden we aangesproken door een dame die graag fruit wil ruilen. Het eiland staat er bekend om en voor dit doel hebben we uit Panama speciaal een aantal ruilmiddelen meegenomen en in onze tas gestopt. Vooral make-up, kleding en visgerei liggen goed in de markt. Drank wordt veel gevraagd maar besluiten wij niet te ruilen. Dit wordt over het algemeen afgeraden omdat er agressie en huiselijk geweld door kan ontstaan. Even later hebben wij onze deal gesloten, zes mango's voor een lippenstift, iedereen blij.

Even verderop staat een groepje jongeren te wachten tot het kleine winkeltje zijn deuren opent. Iedereen zwaait even naar elkaar of zegt elkaar gedag. Kaoha betekent hier hallo en doet ons een beetje denken aan de Hawaiiaanse begroeting Aloha. Hawaii is overigens één van de Verenigde Staten maar behoort ook tot het Polynesisch gedeelte van de stille oceaan terwijl het maar liefst 2000 mijl (3700km) van Fatu Hiva vandaan ligt.

Wij lopen verder door het dorp en raken aan de praat met Louis. Hij is een huis aan het bouwen en produceert copra. Iedereen lijkt hier wel in te zijn voor een kletspraatje en er worden meteen twee kokosnoten voor ons uit de boom gehaald om de dorst te lessen. Wat zijn de mensen ook hier toch weer ongelofelijk vriendelijk en gastvrij. Voor vertrek wordt ons nog een handvol citroenen cadeau gedaan.

Eeste indrukken Fatu Hiva

Copra ligt te drogen in de zon

Copra wordt onder een afdak geschoven als het regent

Het winkeltje is inmiddels geopend en de jeugd zit voor de winkel de smullen van ijs, cola, chips, chocolade en andere zoetigheden. Helaas hebben de westerse invloeden ervoor gezorgd dat ernstig overgewicht een groot probleem is geworden in Polynesië, ook onder jongeren. De overheid probeert gezonde voeding en beweging nu te stimuleren terwijl de prijzen van ongezond eten en drinken verhoogd zijn om de consumptie ervan te ontmoedigen.

Om onze eigen suikerconsumptie te compenseren maken we een wandeling naar de top van de berg waar we uitzicht hebben over de baai waar Incentive rustig achter haar anker ligt te dobberen.

Een aantal dagen later maken we de wandeling naar de waterval die ook zeer de moeite waard is en onze inspanningen beloond worden met een verfrissende duik.

Met de dinghy varen we naar het nabijgelegen dorpje Omoa waar we op zoek gaan naar Tapa en Tiki. Tapa is van boomschors gemaakt papier/doek dat beschilderd wordt met traditionele symbolen. Vroeger werd het gebruikt als kleding omdat het duurzamer was dan een rok gemaakt van gras. Tegenwoordig kan het hier in Omoa gekocht worden als souvenir. We zijn normaal niet zo van de souvenirs maar dit vinden we toch wel heel bijzonder. We komen terecht bij Freddy die in zijn huiskamer met een penseel gemaakt van een satéprikker en een plukje van zijn eigen haar aan het schilderen is. Zijn vrouw en zoontje van een paar maanden liggen ernaast op een matras op de vloer. Een ander zoontje kijkt de kunst af bij papa maar rent weg om vervolgens met twee plastic stoelen achter zich aan slepend terug te komen. Hij gebaart ons te gaan zitten en gooit een aantal tapa voor ons op de grond. Hij vist en eentje uit die onder onze neus geduwd wordt. Een slimme verkooptactiek die ook wij niet kunnen weerstaan. We kiezen een aantal mooie exemplaren uit die veilig opgeborgen worden tot we weer in Nederland zijn en ze cadeau kunnen doen aan onze ouders, mijn broertje en mijn zusje. Freddy rent nog even de tuin in en komt terug met een hand vol boontjes en andere groenten en kruiden die ons toegestopt worden en met een brede glimlach nemen we afscheid.

Na de tapa gaan we op zoek naar de tiki. Tiki (of Ti'i ) zijn beelden gemaakt uit hout, bot of steen die refereren naar voorouders en zijn te vinden in de meeste Polynesische culturen. In de Tahitiaanse cultuur was Ti'i de eerste man die werd gemaakt uit rode aarde. De eerste vrouw Ivi zou zijn gemaakt uit een van de botten van Ti'i. Ons wordt verteld dat de tiki als een soort van talisman of gelukbrenger gezien wordt. Noël is de man in Omoa die traditionele tiki's uit hout snijdt met uitsluitend handgereedschappen. Hij demonstreert zijn vakmanschap en we kiezen een mooie tiki uit die Incentive de rest van de reis geluk mag brengen.

In Omoa zijn veel stenen tiki's te zien

Tiki beeld "Twins"

De kerk van Omoa

Noël aan het werk

Op deze manier worden de details uitgesneden

Onze eigen Tiki aan boord van zijn nieuwe thuis

Nergens anders hebben we ervaren dat traditie in de breedste zin van het woord nog steeds zo'n groot deel uitmaakt van het dagelijks leven. We zijn blij dat we dit authentieke stukje Polynesië hebben mogen ervaren en zetten koers naar nieuwe avonturen op het volgende eiland genaamd Tahuata.