Vanuit Nuku Hiva zijn op een heldere dag de kenmerkende vijf basalt pilaren van het eiland Ua Pou duidelijk te onderscheiden aan de horizon. Via de nauwe doorgang tussen de rotswanden van Daniëls Bay op Nuku Hiva bereiken we open zee en zetten koers naar de baai van Hakahetau op Ua Pou. In de verte verzamelen zich dikke grijze wolken die voor ons een dreigend front vormen. Het duurt niet lang voordat de wind begint aan te trekken en we ons voorbereiden op de bui die onvermijdelijk over ons heen zal gaan trekken. Met gereefde (kleiner gemaakte) zeilen zoeven we door het water terwijl de wind door het want raast en de regen op ons neer klettert. Zoals vaak bij deze zogenoemde squalls is de bui intens maar van korte duur. De hemel breekt open en we zetten zeil bij. De rust wordt net voor aankomst nog eenmaal verstoord wanneer met een enorme klap onze vislijn aan stukken getrokken wordt. Zelfs een gevlochten touw was niet opgewassen tegen de krachten van dit onbekende zeemonster.

Ua Pou gezien vanaf het water

Sanne met het restant van onze vislijn

Bij aankomst vallen we met onze neus in de boter want de festiviteiten vanwege de Franse nationale feestdag op 14 juli zijn in volle gang. Het mag dan een Franse feestdag zijn maar we worden helemaal ondergedompeld in de Polynesische cultuur. We lopen door de hoofdstraat in afwachting van de start van de parade en zien links en rechts overal mensen die bezig zijn met het afwerken van gevlochten manden van palmbladeren en bloemenkransen. Er zijn namelijk prijzen te winnen voor de mooist versierde kruiwagen waarin groenten en fruit zijn uitgestald. Ook de mooiste presentatie en het gewicht van de gepresenteerde manden worden beoordeeld en beloond met een prijs.

De vrolijk gekleurde stoet loopt al zingend naar de feest locatie waar geluisterd wordt naar een toespraak van de burgemeester. Drie vlaggen, de Franse, Polynesische en die van de Markiezen, worden gehesen terwijl de drie bijbehorende volksliederen uit volle borst worden meegezongen door jong en oud.

Verzamelen voor de start van de parade

De versierde wagens komen aan bij de feestlocatie

De burgemeester houdt een toespraak

Ook het buffet in de feesttent wordt door de burgemeester geopend.

Presentatie van het fruit

Na de prijsuitreiking volgt een prachtig dansoptreden en worden de aanwezige zeilers aangespoord mee te dansen. Onze houterige bewegingen vallen in het niet bij het soepele heupwiegen van de Polynesische dames maar klaarblijkelijk vermaakt ons optreden de locals die duidelijk geamuseerd zijn door onze dappere poging een Polynesische dans uit te voeren.

De dames laten even zien hoe het moet

Dan mogen de zeilers het proberen! 

In de avond krijgen we nog een bijzonder schouwspel te zien in het water bij de aanlegsteiger dat verlicht wordt door straatlantaarns. De manta roggen verzamelen zich hier om zich te voeden en komen als een lichte schim uit de diepte langzaam naar boven om vervolgens met opengesperde mond middels een onderwater-achteroversalto weer in de diepte te verdwijnen. De dieren komen met meerderen tegelijk naar boven waardoor het iets weg heeft van een onderwaterballet.

Op Ua Pou zijn talloze wandelroutes te ontdekken en vanuit Hakahetau gaan we op weg naar de waterval en “Manfred der Chocoman”. Het begin van het pad is wat lastig te vinden. In eerste instantie lopen we verkeerd en moeten na een half uur weer omkeren. Met hulp van locals vinden we dan toch de juiste route en beginnen aan de klim.

De waterval is er een als uit een sprookje met al dat groen er omheen en een perfect klein poeltje om in af te koelen. Erg lang kunnen we er niet van genieten want het krioelt van de muggen en ze hebben besloten de aanval in te zetten en verjagen ons met succes.

Wandelpad naar de waterval

Een waterval uit een sprookje

Rik koelt even af na de wandeling

We gaan verder, op weg naar Manfred der Chocomann. Deze Duitse ex-saunaclub eigenaar is jaren geleden in Frans-Polynesië neergestreken als helikopterpiloot maar produceert nu chocolade op Ua Pou. De bijzondere man staat bekend om zijn dubbelzinnige en schunnige grapjes maar ook om de fantastisch lekkere chocolade die hij maakt van cacaobonen die hij zelf verbouwt. Een schoepenrad van eigen ontwerp ingebouwd in een diepvrieskist wekt de benodigde energie op uit waterkracht.

Manfred Chocomann

In deze oude diepvrieskist zit het mechaniek dat zorgt voor de stroomvoorziening

De ingang van "Manfredville". Naast de poort hangt in plaats van een bel een grote pan en een lepel om mee op de pan te slaan. 

Terwijl we met hem kletsen is hij brood aan het bakken voor zijn honden en laat ons verschillende soorten chocolade proeven. Hij vind het leuk dat we ook Duits spreken en raakt maar niet uitgepraat over alles wat hij heeft meegemaakt. Voor vertrek kopen we een aantal repen van de verrukkelijke chocolade en wordt onze tas nog even volgestouwd met fruit uit de tuin van Manfred.

Zoals altijd is het weer de belangrijkste factor in de planning van een zeiler. Door Covid werden we na de oversteek van de Pacific gedwongen om Nuku Hiva, wat in het noordwesten van de Markiezen ligt, als eerste aan te doen. We proberen nu tegen de heersende passaatwind in terug naar het oosten te komen om ook de eilanden Fatu Hiva, Tahuata en Hiva Oa te kunnen bewonderen. Af en toe is er een moment dat wind iets afneemt en van richting verandert wat het mogelijk maakt om in oostelijke richting te verplaatsen. Dit moment komt voor ons iets te vroeg omdat we graag nog wat meer van dit prachtige eiland hadden willen zien. Toch willen we dit mooie weergaatje niet aan ons voorbij laten gaan en zo vertrekken we na vier dagen alweer van Ua Pou met als bestemming Fatu Hiva.