Daar gaan we dan, ons eerst zeiltochtje in Frans Polynesië. We blijven weliswaar op hetzelfde eiland en het is maar een uurtje varen naar de volgende baai, maar toch voelen we ons trots dat we hier zijn. De ingang van Daniëls Bay is best spannend omdat je de ingang tussen de rotsen door pas heel laat ziet, maar het is allemaal prima te doen. De ankerplek is rustig en heel bijzonder met de hoge rotswanden om ons heen.

 

Ingang Daniëls Bay

 

Incentive op deze bijzondere ankerplek

 

Vanuit deze baai kun je een mooie wandeling maken naar de waterval. Dit lijkt ons wel wat dus we zijn vroeg uit de veren en stappen vol goede moed bepakt en bezakt in onze dinghy. Het is maar een kort ritje naar de ingang van het riviertje waar we ons bootje vast kunnen knopen. Het water bij de ingang is echter wat onrustig en we twijfelen of het niet beter is om in de andere baai aan te leggen en een stukje om te lopen. Rik bekijkt de situatie nog eens, heeft eigenlijk geen zin om terug te varen en zet de aanloop in. Al surfend vliegen we op een golf richting de rivier maar halverwege zijn we de controle kwijt en draaien we dwars op de golven. Het heldhaftige optreden van Rik voorkomt dat we kapseizen maar heeft wel tot gevolg dat hij naast het vaartuig in het water is beland en als een verzopen kat de kant op kruipt.

Met een nat en zout pak een wandeling maken is niet zo prettig dus Rik vaart terug om schone kleren te halen. Ik blijf braaf op de kant wachten met nog wat knikkende knieën door ons wildwateravontuur. De tweede keer heeft Rik de slag te pakken en komt droog en wel aan zodat we eindelijk aan de wandeling kunnen beginnen.

Aan het begin van het pad komen we in gesprek met Madame Monet. Ze kookt voor toeristen en vraagt of ook wij na de wandeling bij haar willen komen eten. Ze legt uit dat de meeste producten uit haar eigen tuin komen en somt een lijst aan gerechten op. We spreken een tijdstip af en de lunch is geregeld.

De wandeling duurt zo'n 4 à 5 uur maar is goed te doen. We moeten verschillende riviertjes door en genieten van de prachtige groene jungle om ons heen. De waterval die je van een afstandje ziet is eigenlijk mooier dan de waterval aan het eind van het pad maar de omgeving is schitterend.

Startpunt van de wandeling

 

Prachtig uitzicht met veel tropisch groen

 

Uitzicht op de waterval

 

Van dichtbij is de waterval slechter zichtbaar omdat deze verscholen zit tussen de rotsen. Het is op de foto niet te zien maar dit is de hoogste waterval van Frans Polynesië!

 

Een van de plekken waar we door het water moeten om het pad te kunnen volgen

We lopen dezelfde weg terug en komen onderweg de Kroatische Ana tegen die hier met haar Polynesische man Tangy woont. Tangy is een achterkleinzoon van de laatste koning en koningin van Nuku Hiva.

De tafel is al gedekt wanneer we bij madame Monet aangekomen. We smullen van de heerlijke gerechten en proeven voor het eerst poisson cru. Poisson cru is rauwe vis (vaak tonijn) gemarineerd in citroensap en kokosmelk met stukjes wortel, ui, tomaat en komkommer. Dit is absoluut mijn nieuwe favoriet! Heerlijk om juist op deze plek de lokale lekkernijen te ontdekken.

Rik aan tafel met Madame Monet

 

Deze lunch is zo goed bevallen dat we meteen volmondig JA zeggen op de uitnodiging van de buren Kua en Teaky om morgen bij hun te eten.

Samen met de bemanning van de Zouterik onderweg naar de lunch

 

Tatoeages maken deel uit van de Polynesiche cultuur en veel van de mannen hebben ook traditionele versieringen in hun gezicht, zo ook onze gastheer.

Taeky geeft uitleg over de gerechten op tafel

 

Het buffet met onder andere: geitenvlees van de bbq, mango/papaya-salade, gebakken broodvrucht, aubergine en bonen en een koude kokosnoot om de dorst te lessen.

 

Taeky gaat zelf jagen en heeft vandaag voor een grote hoeveelheid geitenvlees gezorgd

 

In dit kleine dorpje zorgt ieder voor zijn eigen stroomvoorziening middels zonnepanelen en accu's. Een elektriciteitsnet of waterleiding is hier gewoonweg niet. De mensen leven heel basic en zijn grotendeels zelfvoorzienend.  

 

We komen Ana nogmaals tegen en worden uitgenodigd voor een kop koffie. Ze vertelt over haar backpackreizen en hoe ze uiteindelijk op Nuku Hiva bij Tangy terecht gekomen is. Ze heeft hierover het boek “What's wrong with you?” geschreven. Tangy is kunstenaar en maakt middels traditionele technieken die hij van zijn vader geleerd heeft moderne en traditionele kunst uit onder andere hout en bot. Ze bieden tevens tours aan waarbij ze je meenemen door de “koningsvallei” van Nuku Hiva.

Meer informatie is te vinden op hun website: https://cannibal-art.com/

 

Het huis van Ana en Tangy

 

Ook van binnen zijn de huizen heel eenvoudig. Erg leuk dat we op deze manier meer inzicht krijgen in de manier van leven op deze bijzondere plek. 

 

 

vlnr: Rik, Tangy, Sanne, Ana

 

Met deze bijzondere ontmoeting komt er een eind aan ons avontuur op Nuku Hiva. De wind draait en geeft ons daarmee het teken dat het tijd is om op weg te gaan naar een nieuw avontuur op Ua Pou.