Een indrukwekkend mooie ankerplek met zo'n helder blauw water dat je de schaduw van de boot op de bodem kunt zien. De parelwitte stranden strekken zich uit zover het oog reikt en het geeft een waar paradijselijk gevoel dat we hier slechts met twee boten voor anker liggen. Een aantal locals uit het dorp komt al zwaaiend voorbij in een polyester boot en heet ons welkom. Zodra we met de dinghy aan land gaan komt een groepje kinderen aanrennen om te helpen ons bijbootje hoger het strand op te trekken.

Sanne op de uitkijk voor koraalkoppen bij aankomst in de baai

Incentive voor anker in blauwer dan blauw water

We moeten op bezoek bij de dorpsverpleegster om ons papierwerk in verband met covid te laten zien. We worden goedgekeurd en ze is erg onder de indruk van ons officiële Nederlandse gele vaccinatieboekje. In Fiji hebben ze namelijk alleen een soort stempelkaartje. En dan te bedenken dat ons mooie gele boekje in Nederland al niet meer goed genoeg is en er op dit moment grootse discussies gaande zijn in verband met de invoering van de corona-app en QR-code voor gevaccineerden. Wij mengen ons maar niet in die discussie en gaan op zoek naar de chief van Yasawa-i-rara om de sevusevu te doen. Iedereen in het dorp is erg gelovig. Voor het eten wordt en een gebed gezegd en op zondag mag er niet gewerkt worden.

Op bezoek bij de verpleegster van het dorp

We geven onze kava af en worden dan welkom geheten door chief Ratu en zijn vrouw Winnie. We mogen zwemmen, snorkelen en wandelen en verder wordt er medegedeeld dat we niet op de geiten mogen jagen. Vissen mag wel en de chief gaat het liefst iedere dag het water op. Onze vrienden Yanell en Missy (Hoodoo, USA) zijn al een aantal dagen hier en hebben de chief meegenomen om met hun catamaran te gaan vissen en zijn ook een aantal keren met de speerguns op pad geweest. De chief heeft hen al een stuk land aangeboden en noemt Yanell zijn buurman. Je wordt hier binnen een mum van tijd opgenomen in de gemeenschap en hoort er gewoon bij.

Links Hoodoo en rechts Incentive

We maken een mooie wandeling die aardig bergop en bergaf gaat met mooie uitzichtpunten over de vele baaien met ontelbare kleuren blauw. Onze route-app maps.me geeft aan dat we ergens op de hoofdweg rechtsaf kunnen slaan en via die weg terug kunnen lopen. Hoe verder we deze weg volgen hoe dichter de begroeiing wordt er niet echt meer van een pad te spreken is. We klimmen over omgevallen bomen en banen ons een weg door het hoge gras. Na een uurtje geploeterd en geploegd te hebben bereiken we de hoofdweg en wijken maar niet meer van het pad af.

Links Sanne en rechts Missy (Hoodoo) tijdens een van de wandelingen over het eiland

We worden uitgenodigd voor de zaterdaglunch en iedereen neemt een gerecht mee om te delen. Voordat we mogen beginnen wordt er gebeden. We vertellen ons avontuur van de dag tevoren en iedereen moet erg lachen dat we het oude pad gekozen hebben dat door niemand meer gebruikt wordt. Lang leve de moderne techniek!

Ze hebben een waar feestmaal bereidt met broodvrucht, pompoen, diverse soorten vis en krab, kokoda (gerecht met rauwe vis en kokosnoot) dat genuttigd wordt terwijl we allemaal samen op een traditionele mat op de vloer zitten. De chief, mannen en gasten eten eerst en pas als die klaar zijn gaat het overgebleven eten naar de vrouwen. De positie van de vrouw is hier niet zoals we dat in Europa gewend zijn. Na het eten hebben de mannen de tijd om met elkaar te praten en daarna een dutje te doen terwijl de vrouwen zorgen dat de hele bende weer afgewassen en opgeruimd wordt.

Het dorp

Zaterdaglunch op een mat onder een mangoboom

De man links met de gele blouse is chief Ratu

Missy (Hoodoo) en Winnie tijdens de afwas

De mannen rusten uit en maken een kletspraatje na het eten (vlnr.: Chief Ratu, Yanell (Hoodoo), Rik)

De keuken

Links vooraan is de waterput te zien

Voor vertrek krijgen we van Winnie nog wat citroenblaadjes mee om thee van te zetten. Met zijn allen lopen we terug naar het strand waar we afscheid nemen van onze vrienden en deze prachtige plek die we vanaf het eerste moment in onze harten hebben gesloten en niet snel meer zullen vergeten.

Citroenblaadjes plukken uit de boom (vlnr.: Sanne, Missy, Winnie, Yanell)

Missy en Sanne bij een rieten hutje in het dorp

Over witte zandstranden gesproken...

Het perfecte plaatje?!