Op Bora Bora in Frans-Polynesië las ik voor het eerst over deze magische plek toen bekend werd dat Fiji haar grenzen opende voor jachten. Ik ging me oriënteren op de mogelijkheden en de eilanden die we zouden kunnen gaan bezoeken in Fiji. Al snel stonden de eilanden in de Lau Group in het oostelijke deel van het land bovenaan de lijst. Vanua Balavu is waarschijnlijk het bekendste eiland en wordt ook wel The Bay of Islands genoemd.

De Lau Group en met name Vanua Balavu wordt gekenmerkt door de honderden kleine paddenstoelvormige eilandjes binnen het buitenrif en de authentieke dorpen waar je eerst op bezoek gaat bij de chief om toestemming te krijgen om er te mogen verblijven. Veel afgelegener als dit kan bijna niet en we kijken er naar uit om de omgeving te gaan verkennen.

Overzichtskaart van Fiji met rechts de Lau Group

 

Vanuit Savusavu zeilen we één nachtje door en varen met behulp van kaarten, satellietbeelden en informatie van andere zeilers moeiteloos door de pas in het buitenrif naar binnen. Eenmaal in de prachtige lagune aanschouwen we het helderblauwe water en de beroemde eilandjes in de baai. Het laatste stukje tot de ankerplek die we in gedachten hadden is wel even spannend en gaat middels eyeball navigation. Dat wil zeggen dat er iemand op de boeg op de uitkijk staat om degene aan het roer te helpen een veilige route tussen ondieptes en koraalblokken te vinden.

Het laatste stukje naar de ankerplek staat Sanne op de boeg om de weg tussen de koraalkoppen door te wijzen

 

Deze spannende manoeuvre is het allemaal waard want we liggen waarschijnlijk op het allermooiste plekje in de hele Bay of Islands, tenminste, dat vinden wij natuurlijk.

Incentive voor anker in the Bay of Islands 

Uitzicht over The Bay of Islands

 

We pompen de dinghy op en gaan op verkenningstocht. Het is heerlijk om tussen de eilanden door te zwerven en je te vergapen aan de bijzondere natuur. De eilanden zijn rotsachtig en de begroeiing ruig. Overal zijn verscholen baaitjes en openingen tussen de rotsen waar een privé zwembad achter schuilgaat. Tegen het einde van iedere middag komen de reusachtige fruitbats tevoorschijn en vliegen kriskras tussen de eilanden op zoek naar voedsel. Een waar tropisch paradijs.

Met de dinghy op expeditie tussen de vele eilandjes

Een perfect plekje om even te relaxen op het strand

Een fruitbat

 

Normaal gesproken zouden we naar het dorp gaan om een sevusevu te doen. Dit is een ceremonie waarbij kava wordt aangeboden aan de chief als blijk van respect en waarbij tevens kennis wordt gemaakt tussen de locals en de bezoekers. Vanwege Covid gaat dat nu helaas even anders. De chief vaart samen met een aantal andere mannen door de baai in een longboat en komt langs om de sevusevu in ontvangst te nemen. Het dorp mogen we tot onze grote spijt op dit moment niet bezoeken.

Zo ziet een bundeltje kava eruit. Voor de sevusevu ceremonie wordt het netjes verpakt in krantenpapier met een kleurig lintje eromheen. 

De mannen zijn uiterst vriendelijk en nadat de kava in ontvangst genomen is wordt er geklapt en een zegen uitgesproken voor een behouden vaart. Natuurlijk willen ze weten waar we vandaan komen en vragen honderduit. Het is erg fijn dat er hier op de meeste plekken ook Engels gesproken wordt waardoor de communicatie gemakkelijk verloopt. We mogen in de baai verblijven, vissen, snorkelen, zwemmen en genieten van deze prachtige omgeving.

Maar op the 4^th of July is het gedaan met de rust. Er heeft zich inmiddels een gezellige club boten verzameld waaronder een aantal Amerikanen die uiteraard Independence Day niet ongemerkt voorbij laten gaan. Het is feest aan boord van catamaran Skabenga en wij vieren natuurlijk gezellig mee.

 

Feest op catamaran Skabenga vanwege the 4th of July.

 

Vanua Balavu heeft meerdere mooie ankerplekken en we besluiten om het eiland heen te varen naar Mbavatu Bay. Wederom een adembenemend mooie baai met een piepkleine jachtclub. We volgen een wandelpad omhoog om op zoek te gaan naar wat internetbereik in hoger gelegen gebied en komen terecht op de prachtige farm van Jean. Bij de Sometime Store waar op dit moment niets te koop is ontmoeten we Kaci (uitgesproken als Kathy), de caretaker van de boerderij. Onze vers voorraden zijn al aardig geslonken en er wordt ons de mogelijkheid aangeboden om wat vlees te kopen. We kunnen samen met nog twee andere boten een lam kopen en die kans laten we niet aan ons voorbij gaan. De deal wordt gemaakt maar we kunnen het lam pas de volgende dag op komen halen. De dieren lopen ergens op het landgoed en er moet er eerst nog eentje gevangen worden.

De kleine jachtclub van Vanua Balavu 

Het begin van het wandelpad

Er zitten hier hele dikke spinnen, maar ze zijn wel mooi om te zien!

Op zoek naar een beetje internetbereik

Uitzicht over een gedeelte van de farm

"The Sometime Store" 

Op de top van de heuvel hebben we een prachtig uitzicht over de baai én internetbereik. Incentive is de middelste van de drie boten.

 

De volgende dag lopen we met z'n allen toch wel een beetje nieuwsgierig terug naar Kaci. En daar hangt ons lam geslacht en wel aan zijn achterpoten te bungelen. Het wordt in drie porties verdeeld en gaat in tassen mee terug naar de boot. We kletsen nog wat met Kaci en komen erachter dat hij een fanatiek speervisser is. Als wij wat benzine kunnen regelen wil hij ons morgen wel meenemen in zijn boot.

En zo rollen we van het ene avontuur in het andere. Diezelfde avond zitten we bij de jachtclub die al jaren gesloten is op het grasveld een gedeelte van het lamsvlees te grillen met een vistrip voor de volgende morgen in het vooruitzicht.

 

Kaci verdeelt het lam vakkundig in porties

BBQ bij de jachtclub

 

Kaci lijkt wel een vis in het water en we zijn allemaal erg onder de indruk. Hij duikt zo 10 meter naar beneden en wacht dan rustig tot de geschikte vis tevoorschijn komt. Vervolgens schiet hij die met een losse oude speer aan een stuk elastiek. Niks geen fancy speergun, of lang freedive vinnen maar gewoon pure vaardigheid. Binnen een mum van tijd zit de emmer vol met vis en gaan we naar een andere plek om nog een paar kreeften te zoeken. Het lijkt zo gemakkelijk als je het gebied kent want we varen naar een andere koraalblok en jawel hoor, daar zitten de kreeften.

In een mum van tijd ligt de boot vol vis

Genieten van een fantastische middag en prachtig helderblauw water

Rik is erg fanatiek en brengt ook menig visje aan boord

 

Ook de giant clams worden hier gegeten en Kaci demonstreert hoe je ze schoonmaakt

Met de vangst gaan we naar een klein dorp op het nabijgelegen eiland waar Kaci woont. De dames dienen ook hier weer gepaste kleding te dragen die schouders en knieën bedekt. We worden voorgesteld aan de familie en worden uitgenodigd voor de lunch. Het fascineert me hoe er hier met minimale middelen en zonder veel poespas de heerlijkste gerechten worden bereidt. Een van de meiden rent naar de buren voor een paar kokosnoten die ter plekke in recordsnelheid van de bast ontdaan en gehalveerd worden. Vervolgens wordt het vruchtvlees geraspt en met het kokoswater gemengd. Vervolgens wordt het vruchtvlees uitgeknepen en de rest van de kokosmelk gezeefd. Deze verse kokosmelk vormt de basis van de bouillon waarin de vis in zijn geheel wordt gekookt.

Een huis is het dorp met ernaast de opvangtank voor regenwater.

 

 

 

We hebben wat spullen meegenomen voor de familie omdat er vanwege Covid weinig bevoorradingsschepen komen. Met wat bloem, suiker, zeep en afwasmiddel zijn ze heel blij. Ik mag het aanbieden aan de 90-jarige moeder van Kaci.

Op zoek naar kokosnoten voor de lunch

 

We leren hoe verse kokosmelk en miti (een saus voor bij de kreeft) gemaakt wordt

De keuken. De bast van de kokosnoot wordt gebruikt als brandstof.

Vis in een bouillon van kokosmelk

 

De kreeften gaan in een aparte pan en worden in water gekookt (niet levend; ter info voor de dierenvrienden)

 

Een heerlijke lunch bij Kaci

 

Aan het einde van de dag bezoeken we Kaci's eigen stuk grond waarop hij onder andere cassave verbouwt en er worden een aantal wortels geoogd voor de lovo (grondoven).

We lopen over het strand naar de grond van Kaci

 

Kaci klimt de berg op om de cassave te oogsten

 

Op zondagochtend gaan we naar de kant om te zien hoe deze lovo voorbereidt wordt. Met de machete wordt hout verzameld en in een kuil in de grond gelegd. Hierop worden een aantal stenen gelegd waarna het hout aangestoken wordt. Door de vlammen worden de stenen verhit en vallen na een tijdje door het hout heen naar de bodem van de kuil. Hierop wordt het eten dat in bladeren gewikkeld is, op een rooster gemaakt van palmbladeren gelegd. Het geheel wordt afgedekt met grote bladeren en rondom dichtgestopt met aarde. Het duurt ongeveer een uur voordat alles gaar is en de oven open gemaakt kan worden. In de tussentijd vlechten we manden om de etenswaren in te serveren.

 

Voorbereiding lovo

Manden vlechten van palmbladeren

Als de stenen heet genoeg zijn kan de cassave op het rooster en de lovo afgedekt worden met bladeren.

Als de lovo afgedekt is met bladeren en aarde duurt het ongeveer een uur voordat de cassave gaar is.

Het is een prachtig schouwspel hoe de bladeren één voor één afgepeld worden en het eten tevoorschijn komt. Het ziet er ook nog eens prachtig uit in de gevlochten manden!

 

Ook de zeilers hebben allemaal een eigen gerecht voorbereidt en in combinatie met de groenten uit de lovo en de gegrilde vis vormt het een overheerlijk buffet.

Het overheerlijke buffet!

 

Zoals gebruikelijk in Fiji eten we in kleermakerszit met ons bordje op schoot. Een speciaal Vinaka Vakalevu voor Kaci en zijn familie. Ze hebben onze tijd hier onvergetelijk gemaakt. 

 

Aan het einde van de middag nemen we afscheid van onze nieuwe vrienden en van deze bijzondere plek. Het is niet gemakkelijk om met de heersende winden verder richting het zuiden van de Lau Groep te komen maar de komende twee dagen ziet het er veelbelovend uit. Een te mooie weersvoorspelling om aan ons voorbij te laten gaan.

Het hele circus wordt weer ingepakt, de inboedel zeevast gezet en bijboot op het dek gebonden. Incentive en ook wij zijn klaar voor ons volgende avontuur in de zuidelijke Lau Group.