Na ruim drie weken “island life” zijn we weer terug in de bewoonde wereld. Ons Fiji avontuur is hiermee tot een einde gekomen, het cycloonseizoen staat voor de deur en de neuzen staan richting Nieuw-Zeeland. Maar voor we aan de oversteek gaan beginnen gaat Rik toch nog een keer naar de dokter. Hij heeft al langere tijd last van hevige buikpijn die maar niet vanzelf over wil gaan. Op het eiland Bora Bora in Frans-Polynesië ging hij er voor het eerst mee naar een huisarts maar de klachten zijn er nog steeds. In Fiji werkt het allemaal een beetje anders dan in Polynesië. We lopen zonder afspraak naar een huisartsenpraktijk en kunnen meteen terecht. De arts wil het zekere voor het onzekere nemen en beveelt aan dat Rik een scan ondergaat. We hebben een pittige oceaanoversteek voor de boeg en we willen natuurlijk uitsluiten dat er iets ernstigs aan de hand is dus we gaan akkoord met dit voorstel. Meteen wordt er door de arts zelf bloed geprikt en er wordt gebeld met het ziekenhuis. Drie dagen later kunnen we al terecht. Het ziekenhuis ziet er een beetje vervallen uit maar ze hebben wel veel moderne apparatuur. Om bij het ziekenhuis te komen moeten we Denarau Island verlaten en dat is eigenlijk verboden vanwege de huidige covid regels. We worden daarom door de lokale navy naar het ziekenhuis gereden en ook weer opgehaald.

De uitslag van de scan is gelukkig goed en er zijn geen bijzonderheden te zien. We kunnen opgelucht ademhalen maar een duidelijke oorzaak voor de aanhoudende buikklachten is er nog niet. Dat zullen we verder laten onderzoeken in Nieuw-Zeeland. 

We zijn namelijk stand-by voor vertrek. De oversteek naar Nieuw-Zeeland is een beruchte vanwege de heftige weersystemen die iedere paar dagen voorbij trekken. Timing is van het grootste belang en een beetje meteorologische kennis is ook niet onverstandig. Wij besluiten daarom om voor het eerst in onze carrière gebruik te maken van een zogeheten “weather router”. Op aanraden van andere zeilers gaan we in zee met meneer Bruce Buckley uit Australië. Hij zal ons adviseren wanneer het een goed moment is om te vertrekken en ons onderweg via de satellietverbinding voorzien van actuele weersinformatie en advies over de te zeilen koers.

Voor een grote oversteek is het altijd een beetje hectisch. De motor krijgt nog een beurt en wordt gecheckt, Rik hijst me de mast in om de verstaging te controleren, de watermaker draait om ervoor te zorgen dat de watertanks helemaal vol zitten en ik maak potten eten in zodat we in zwaar weer een makkelijke maaltijd tot onze beschikking hebben. We varen nog even op en neer naar Musket Cove om in het heldere water onze romp schoon te maken en hier een aantal foto's van te maken. Dit wordt namelijk gevraagd door de Nieuw-Zeelandse overheid. Terug in Denarau worden de laatste wasjes gedaan en we genieten van een hele lange warme douche in het havengebouw. De voorbereidingen worden afgewisseld met menig gezellig avondje bij de Bilo Lounge met Mani en Shivani en een bont zeilersgezelschap.

De weckvoorraad voor de oversteek: Bolognesesaus, kip in bouillon en goulash

Sanne in de top van de mast tijdens de inspectie van de verstaging

Mani en Sanne bij de Bilo Lounge

Afscheidsfeest met een geweldige groep zeilersvrienden. Hier scheiden onze wegen maar een aantal van hen gaan we later in onze reis zeker weer tegenkomen! 

Reizen betekent ook afscheid nemen en dat moment breekt aan wanneer we bericht krijgen van weerman Bruce die ons adviseert om in de startblokken te gaan staan. Ruim vier maanden waren we in het vriendelijke, gastvrije en prachtige Fiji. De bijzondere ontmoetingen, ervaringen en belevenissen hebben een speciaal plekje in ons hart veroverd. We hopen hier ooit nog een keer terug te keren.

Fiji, Vinaka Vakalevu!