27-5-2021 dag 1

De oceaan is ons goed gezind en schenkt ons een prachtig rustig begin van deze oversteek. Heel anders dan een jaar geleden toen we vanuit Panama vertrokken en tegen wind en stroming in moesten boksen met regenbuien en onweer om ons heen.

Maar ook toen werd onze bestemming door Corona bepaald; net als nu.

Normaal gesproken waren we een half jaar geleden via de Cook Islands en Tonga naar Nieuw Zeeland gezeild maar alle grenzen zitten nog steeds op slot. De enige mogelijkheid om verder west te komen is 1700 mijlen non-stop naar Fiji. En zelfs dat gaat niet zomaar.

We zijn verplicht om gebruik te maken van een agent die de communicatie met de overheden doet. Daarnaast moeten we een negatief pcr testresultaat kunnen laten zien en binnen 72 uur nadat de test is afgenomen vertrekken. De test kan alleen op maandag, dinsdag en woensdag gedaan worden op Bora Bora en het weer moet er ook nog een beetje gunstig uitzien om te kunnen vertrekken. We mogen onderweg nergens een tussenstop maken en worden gevolgd via het AIS systeem. Bij aankomst na ongeveer twee weken op zee moeten we in quarantaine en wederom een pcr-test ondergaan. Pas als deze ook negatief is en we toestemming krijgen van de overheid mogen we aan land om de normale inklaringsprocedure te doorlopen.

In de praktijk betekent dit dat we dinsdagmorgen om 7 uur 's ochtends bij de dokter zitten voor de dure pcr test. Meneer de dokter noemt het zelf “Big Business”. De testbuisjes gaan met de assistente per scooter naar de ferry, met de ferry naar het vliegveld en vervolgens per vliegtuig naar het laboratorium op het eiland Tahiti.

Na de test lopen we door naar de gendarmerie om uit te klaren, stoppen bij de supermarkt om proviand in te slaan en gaan vervolgens terug naar de boot. De boodschappen worden aan boord gezet en weggestouwd, we doen nog wat laatste klusjes en controles en wachten dan op de uitslag van de test. Deze ontvangen we dezelfde avond nog per mail en sturen we direct door naar onze agent in Fiji. Op woensdag krijgen we dan eindelijk akkoord om te vertrekken. We doen nog een laatste handwasje, laten de watermaker draaien zodat de watertank weer vol zit en koken voor de eerste twee dagen op zee.

's Avonds vieren we Michael (zeilboot Peregrine, USA) zijn 74e verjaardag, en het feit dat we naar Fiji mogen met een sundowner bij de Yachtclub.

Dat was gisteren. Vandaag hebben we vóór 8 uur 's ochtends de bijboot en de fiets al opgeruimd en benedendeks opgeruimd. Rudy (zeilboot Sea Ya, NL) komt nog even afscheid nemen en we drinken samen een bakje koffie. Rudy blijft voorlopig in Frans-Polynesië, maar de zeilwereld is klein en we komen elkaar vast wel weer ergens tegen.

Om 10 uur maken we de lijnen los en zetten in de lagoon van Bora Bora ons grootzeil. Samen met zeilboot Peregrine varen we de pas uit en dan zijn we eindelijk op weg naar Fiji.

De zee is heel kalm en de lichte bries is net voldoende om de zeilen gevuld te houden. Het gaat niet snel maar we kunnen wel heerlijk rustig inslingeren en wennen aan de bewegingen van de boot. De maan die net vol is geweest verlicht de hemel

 

28-5-2021 dag 2

Zoals verwacht valt de wind verder weg en gaan we van zeilen in de ochtend over op motorzeilen in de middag. We passeren het eiland Mauphelia dat tot de Society eilanden behoort, en daarmee het meest westelijke puntje van Frans-Polynesië. Het voelt toch als een soort afscheid. Deze kleine stipjes op de kaart in de immens grote oceaan zijn een jaar lang ons thuis geweest. Zouden we hier ooit weer naar terugkeren?

Hoewel ik Polynesië met al haar kleuren, prachtige natuur, vriendelijke mensen en rijke cultuur nu al een beetje mis voel ik me in mijn element, mijn blauwe element. We zijn weer onderweg, op het water, waar we horen te zijn.

Water is vloeibaar, net als onze toekomst. Het kan de ene of de andere kant op stromen maar komt altijd ergens uit. Als het tegen een obstakel botst vindt het een andere weg maar zal altijd blijven stromen zoals wij altijd onze weg wel zullen vinden.

 

29-5-2021 dag 3

Het is vandaag een beetje een rommelige dag met veel squalls en wind variërend van 5 tot 25 knopen (windkracht 2-6) uit allerlei richtingen. De meeste regen hebben we kunnen omzeilen en in de middag genieten we van lekkere spaghetti bolognese. De saus heb ik voor vertrek al gemaakt en deze voorbereiding blijkt wederom een goede keuze en een groot gemak.

Pas 's avonds rond een uur of negen begint het wat op te klaren en de wind komt nu uit de verwachtte hoek met min of meer de verwachtte sterkte.

We zijn nu drie dagen onderweg en de dagen beginnen langzaam in elkaar over te vloeien. Het gevoel van tijdloosheid tijdens een oversteek neemt het over en ik moet nu al nadenken over welke dag het eigenlijk is.

 

30-5-2021 dag 4

Prima zeildag. Veel mijlen gemaakt. Voor de eerste keer proberen te vissen maar nog geen succes. Wel kunnen douchen, heerlijk! In de avond draait de wind verder oost en neemt wat af. We besluiten zuidwest te koersen zodat de zeilen niet aan het klapperen blijven. Morgenochtend maken we weer een slag naar het noordwesten of gaan downwind varen. De maan komt steeds later op waardoor mijn eerste wacht van 10 tot 1 voor de helft in het pikkedonker is. Er zijn wel heel veel sterren en ook vallende sterren te zien.

Tijdens de tweede wacht zien we het eerste schip tijdens deze oversteek. Het is een vrachtschip genaamd “South Islander”.

 

31-5-2021 dag 5

Wederom een fijne zeildag waarin we goede vooruitgang boeken. In de middag hebben we in plaats van vliegende vissen dit keer een duo inkvisjes op het dek. Ze leven nog en gaan zsm terug de plomp in.

Dan valt de wind weg en draait naar het oosten waardoor we besluiten de boom te zetten (altijd leuk dit klusje...) en downwind te gaan varen.

Met de boom hebben we een beetje een haat-liefde verhouding. Het is fijn als ie staat maar het is me toch een lomp zwaar ding. Dit keer blijkt de vergrendeling bovenin niet goed vast te zitten waardoor de bovenkant los komt van de rail op de mast en we genoodzaakt zijn de boom eerst op het dek neer te leggen zodat we hem opnieuw aan de mast kunnen klikken. Na dit gesodemieter moeten er drie lijnen aan vastgeknoopt worden en de schoot wordt in het oog geklikt. De spaghetti van lijnen die inmiddels ontstaan is op het dek moet in een bepaalde volgorde liggen want anders gaat het mis, raakt alles in de knoop en kun je opnieuw beginnen. Maar het gaat dit keer in één keer goed en de boom staat.

Binnen een uur neemt de wind verder af maar de golven blijven staan. Hierdoor beginnen de zeilen enorm te slaan wanneer we door een golf op een zij geduwd worden. We passen de koers aan en de genua gaat naar stuurboord. De boom blijft eenzaam en alleen achter aan bakboord alsof hij daar voor straf moet blijven staan. Of staat ie ons gewoon een beetje uit te lachen?

We rommelen maar wat aan met de koers gedurende de nacht en maken morgenvroeg wel weer een nieuw plan op basis van de wind die we dan tegenkomen.

 

1-6-2021 dag 6

De nachtwacht is altijd zo'n momentje om de dag door te nemen in je hoofd en wat dingetjes op te schrijven. Na een slechte nacht met klapperende zeilen hebben we eigenlijk een prima dag gehad. We hebben de hele middag met de halfwinder gevaren en net voor zonsondergang trok de wind wat aan zodat we konden wisselen naar de reguliere zeilen.

Het is nu 22.30uur en ik zit net een half uurtje buiten. Het is pikkedonker en de horizon is maar nauwelijks te onderscheiden. Ergens aan bakboord zien we we heel ver weg af en toe een lichtje maar op AIS is nog niemand te zien. Het is bewolkt en de wind is wat aangetrokken dus we hebben de zeilen wat kleiner gemaakt.

 

2,3 en 4 juni 2021, dag 7,8 en 9

Rommelig met vervelende golven en sterk wisselende wind. Op uitgeboomde genua en grootzeil met bulletalie redelijke vooruitgang geboekt.

In de nacht van 3 op 4 juni rond 5 uur 's ochtends de motor moeten starten want de zeilen sloegen veel te hard en we kwamen ook niet meer vooruit. Een half uur later hoor ik opeens het toerental veranderen en een paar seconden later gaan de waarschuwingslampjes van de motor aan. Ik zet de motor direct uit en maak Rik wakker. Na een korte inspectie blijkt de v-snaar geknapt. Gelukkig hebben we nog een reserve bij ons en de reparatie is snel uitgevoerd. We hadden het probleem ook snel genoeg in de gaten dus de motor is gelukkig niet oververhit geraakt. Een half uur nadat we het euvel ontdekten zijn we alweer onderweg.

Maar dan stopt ook de radar ermee. Gedurende de dag proberen we van alles om het ding weer aan de praat te krijgen maar het lijkt een softwareprobleem wat zonder een internetverbinding niet te verhelpen is. Hier zullen we in Fiji mee aan de slag moeten.

In de ochtend van 8 juni proberen we nog wat met de halfwinder maar het is hopeloos, er is gewoon geen wind meer. We zwengelen de motor maar weer aan en gaat de rest van de dag niet meer uit. De sfeer aan boord is wel eens beter geweest. We zijn een speelbal op de golven en hebben allebei slaaptekort. We proberen overdag wel wat bij te slapen maar het is ontzettend heet en de draaiende motor doet daar nog een schepje bovenop. We motoren ook de nacht door en zien rond middernacht het toplicht van zeilboot Peregrine weer verschijnen. Ze zijn 7 mijl bij ons vandaan. Zeilboot Aqua Brava zat vanmorgen nog 90 mijl achter ons maar ze hebben de motor die oververhit raakte nog niet aan de praat en raken daardoor steeds verder achter.

 

5 juni 2021, dag 10

Een snelle dag maar met oncomfortabele golven. We vangen een tonijn van 6 kg!

In de nacht gaat er iets mis. Ik probeer de genua in te rollen maar deze zit muurvast. Ik roep Rik die net ligt te slapen en ietwat humeurig komt hij uit zijn kooi.

Hij gaat naar de boeg om te kijken wat er mis is en raakt opeens een beetje in paniek. Er lijkt een gedeelte helemaal los te zitten en we kunnen niet beoordelen of dit alleen de rolreefinstallatie is of dat het met de voorstag te maken heeft. Als het de voorstag is betekent dit dat de mast misschien niet meer goed gestabiliseerd wordt en in het ergste geval af kan breken. We weten het zeil helemaal uit te rollen en naar beneden te halen. De mast stabiliseren we met twee extra lijnen.

In ruwe golven zijn we dan in gevecht met de gigantische lap zeil die op het dek ligt. Netjes opvouwen is er niet bij en we proppen het zo goed en kwaad als het kan door het luik naar binnen in de voorpunt.

Voor nu is het gevaar geweken. We zijn moe en kunnen nu verder niets doen. In de ochtend zullen we verder gaan onderzoeken wat er stuk is.

 

6 juni 2021, dag 11

Na een inspectie bij daglicht kunnen we gelukkig constateren dat er niets mis is met de verstaging maar dat het probleem in de furlex rolreefinstallatie zit. Het zeil gaat er nog twee keer in en uit terwijl we een poging doen de furlex te repareren maar helaas zonder succes. We kunnen het zeil de rest van de oversteek maar beperkt en alleen in heel rustig weer gebruiken. Gelukkig hebben we ook nog een kotterzeil dat we kunnen gebruiken.

 

Van de voorspelde 15 knopen wind zijn er misschien 5 op komen dagen. Vanaf woensdag zou er er betere wind moeten komen die vanaf zaterdag behoorlijk sterk lijkt worden met de bijbehorende hoge golven. We proberen daarom uiterlijk zaterdag Savusavu in Fiji binnen te lopen. Om dit te halen moeten we gemiddeld minimaal 5 knopen varen. Dit redden we op het moment niet met alleen de zeilen dus de motor staat een beetje bij. We zijn nu zuid van Samoa en hebben nog zo'n 550 mijl te gaan.

 

7 juni 2021, dag 12

Rommelig dag met wisselende golven. Motor aan, motor uit. Het is om niet goed van te worden. Morgen nieuwe ronde nieuwe kansen.

 

8 juni 2021, dag 13

Eindelijk lekker kunnen zeilen en goede vooruitgang gemaakt.

 

9 juni 2021, dag 14

Verdorie om 05.00uur 's ochtends valt de wind weer weg en moet de motor weer bij. De weersvoorspellingen hebben tot nu toe de plank helemaal mis geslagen.

 

10 en 11 juni 2021, dag 15

We passeren de datumgrens!

De golven zijn hoog en er staat meer wind als voorspeld maar we gaan als een speer. Net voor het donker zijn we de Nanuku passage door gegaan en hebben land in zicht! We hebben onze agent Jo gemaild over onze verwachte aankomsttijd.

Morgen komen we aan in Fiji! Het laatste nachtje op zee. Zet het bier maar alvast koud!

 

12 juni 2021, dag 16, dag van aankomst

Bula! Zo zeggen ze hallo hier in Fiji. Na een redelijk pittige oversteek van 1746 mijl zijn we aangekomen de plaats Savusavu op het eiland Vanua Levu. Na bijna vier jaar reizen hebben we de 180 graden meridiaan, oftewel de datumgrens, gepasseerd. Opeens was het 24 uur later en waren wij één dag kwijt. Dat brengt ons terug op het oostelijk halfrond wat betekent dat we inmiddels de halve wereld rond gezeild zijn! We liggen momenteel aan een quarantaine dock en hebben al een pcr-test ondergaan. Nog een dagje wachten op de uitslag en dan worden we vrijgelaten zodat we dit prachtige land kunnen gaan ontdekken.

Aankomst Fiji, Coprashed marina in Savusavu