Vanmorgen zijn we om 6 uur vanuit Brighton vertrokken bij een prachtige zonsopkomst.

De zware buien van gisteren zijn gelukkig nergens meer te bekennen. Een half uur na vertrek krijgen we echter via de marifoon een verontrustend bericht van de kustwacht. Afgelopen nacht heeft er een aanvaring tussen twee vissersboten plaatsgevonden waarbij beide schepen zijn gezonken. 1 persoon is levend uit zee gered maar de overige bemanningsleden zijn nog niet terecht en aan alle schepen in de buurt wordt gevraagd om uit te kijken naar overlevenden. Er wordt een grootschalige reddingsactie opgezet met circa 25 schepen en 3 helikopters. Aangezien wij ons precies in het zoekgebied bevinden, zoeken ook wij twee uur lang de horizon af met de verrekijker maar helaas zonder resultaat. Een half uur later zien we 1 van de helikopters laag boven het water vliegen en iemand uit het water takelen. Helaas bleek achteraf dat deze persoon het niet heeft mogen overleven. Later op de middag horen we via de marifoon dat de zoekactie wordt gestaakt en dat de hoop om de overige 2 vissersmannen nog levend terug te vinden is opgegeven. Ondanks het mooie weer krijgt de dag een zwart randje waarbij we er aan herinnerd worden hoe snel het mis kan gaan op zee.

Bij aankomst van de haven aanloop naar Bembridge blijkt onze planning goed te kloppen en bij hoogwater glijdt de Incentive met voldoende water onder de kiel over de "bar" (een drempel voor de ingang naar de haven). Omdat de haven van Bembridge grotendeels droog valt is het belangrijk om goed op te letten hoeveel water er bij de ingang staat voordat je naar binnen vaart. Eenmaal binnen blijkt de omgeving hier prachtig en we genieten van de mooie natuur.

De volgende dag verkennen we samen met de bemanning van de Mira Ceti het eiland per dubbeldekker bus. Het uitzicht is werkelijk prachtig.

Op het eiland bevindt zich ook een boerderij waar ezels opgevangen worden en we besluiten deze met een bezoekje te vereren.

Toen we na een leuke middag de terugreis in wilden zetten, hadden we uiteraard net de bus gemist en moesten we een heel tijdje wachten op de volgende. Dit gaat volgens Rik trouwens altijd zo met het openbaar vervoer. Hij krijgt gelijk wanneer het overstappen naar een andere bus weer lang duurt maar we vermaken ons uitstekend met de bemanning van de Mira Ceti en lachen heel wat af. Doordat de busreis wat langer duurde dan verwacht, besluiten we niet meer te koken en de dag gezamenlijk af te sluiten met een hapje en een drankje in de lokale pub.