19 april, het is mijn verjaardag! Het is te merken dat ik weer een jaartje ouder ben want ik heb ontzettende spierpijn. Of zou het toch komen door ons uitstapje naar het boiling lake waarbij we een flink stukje gewandeld en geklommen hebben?

We doen het lekker rustig aan vandaag en zeilen een klein stukje verder naar Portsmouth. Rik trakteert me op een etentje. We komen terecht bij JoJo’s waar Theresa een heerlijke tonijnsteak met rijst voor ons klaarmaakt. Het is mijn verjaardag dus ik krijg van haar het grootste stuk.

JoJo’s was het restaurant van Theresa’s moeder en ze heeft de traditie en passie van haar moeder voortgezet. Ook het restaurant heeft flinke schade opgelopen tijdens de orkaan en de reparaties zijn in volle gang. Het terras is momenteel in gebruik als houtzagerij/werkplaats. De mensen zijn hier niet verzekerd zoals wij dat kennen en alle schade moet zelf vergoed worden. Ik vind het ontzettend knap hoe deze vrouw alles weer opgebouwd heeft en met weinig middelen heerlijk eten voor ons bereid.

Op de terugweg stoppen we bij een klein kroegje waar we aan de praat raken met een aantal locals en samen een paar biertjes drinken. Zo sluiten we mijn verjaardag af en gaan terug naar de boot.

De Agape komt de volgende dag op bezoek en we besluiten samen voor de lunch Roti te gaan eten. Het is erg gezellig en we bestellen nog een drankje. De middag vliegt voorbij en voor we het weten is het alweer avond.

Dan is het zondag en staat de beroemde PAYS barbecue gepland. Pays (Portsmouth Association of Yacht Services) is een non-profit organisatie die zorgt voor veiligheid en service voor de “yachties”. De barbecue wordt iedere week georganiseerd om geld in te zamelen voor de organisatie. Naast het eten is er ook ongelimiteerd rumpunch beschikbaar (zie het oranje vat op onderstaande foto).

Het is een erg gezellige avond waarbij we kennismaken met andere zeilers en de leden van Pays. Na de derde rumpunch begint het steeds gezelliger te worden en de voetjes gaan van de vloer. Wij zijn op dat moment ook niet helemaal nuchter meer maar feesten lekker door en blijven uiteraard als allerlaatste over met een aantal Pays-leden. Dan komt de welbekende “man met de hamer” en zijn we allebei een stuk van de film kwijt.

De terugweg met de dinghy naar de boot kunnen we ons de volgende dag amper herinneren. Wel zien we onze dinghy niet helemaal netjes op het dek hangen. Dan begint er iets te dagen dat we ongeveer twee uur bezig geweest zijn om dit voor elkaar te krijgen terwijl het normaal gesproken 5 minuten werk is.

Ach het was een hele gezellige avond maar zorgt er wel voor dat we ons vertrek naar Guadeloupe een dag uitstellen. De bemanning van de Incentive moet eerst even rustig bijkomen.

We besluiten nog even bij Fort Shirley te gaan kijken en komen uit bij een compleet verwoeste aanlegsteiger. We klimmen aan land maar als blijkt dat er entree betaald moet worden en we geen geld bij ons hebben draaien we ons weer om.