Daar gaan we dan! Op 21 augustus gaan om zeven uur 's ochtends de lijntjes los en zijn we begonnen aan onze allereerste meerdaagse oversteek. Dik ingepakt in onze zeilpakken en met onze reddingsvesten aan zitten we een beetje gespannen in de kuip en op de motor tuffen we rustig de haven uit. Al snel komen we in de buurt van de shipping lane waar het erg druk is met vrachtverkeer. Behendig manoevreert Rik ons tussen de "grote jongens" door en kunnen we koers zetten naar Spanje. Omdat we vroeg zijn vertrokken zullen we bij een gemiddelde snelheid van 6 knopen op donderdag in de ochtend, en bij een gemiddelde snelheid van 5 knopen donderdagavond bij daglicht in La Coruna aankomen.

Langzaam maar zeker verdwijnt het land uit zicht en zijn we helemaal alleen. We wisten van tevoren dat we het eerste stuk op de motor zouden moeten varen en koersen iets westelijker om later een gunstigere koers te hebben om te zeilen. Later in de middag blijken de weersvoorspellingen te kloppen en draait de wind zodat we de zeilen kunnen hijsen. We krijgen regelmatig bezoek van groepjes dolfijnen die voor de boeg van de boot uit springen.

Ons avondmaal bestaat uit een chemische macaroni met kaas en ham uit blik die met de vork rechtstreeks uit de pan wordt genuttigd. We zijn wel wat beters gewend van mijn kookkunsten en ik beloof Rik om morgen beter mijn best te doen. Het vergt toch nog wel enige oefening voordat ik in een bewegende boot een redelijk maaltje kan maken zonder dat de ene helft op de vloer en de andere helft in mijn haar terecht komt. Wanneer je een kastje openmaakt vliegt de inhoud je tegemoet die je met de ene hand op probeert te vangen terwijl je met de andere hand jezelf rechtop probeert te houden. Voor degene die niet aan de kookpot staat is dit uiteraard wel erg vermakelijk om naar te kijken.

We hebben een wachtschema opgesteld en om de drie uur lossen we elkaar af. De wachten lopen dag en nacht door zodat we bij eventueel zwaar weer allebei nog fit zijn. Ik probeer nog een beetje te slapen voordat mijn eerste wacht in het donker om tien uur van start gaat. Rik maakt me om kwart voor tien wakker en een beetje gedesoriënteerd steek ik mijn hoofd buiten de kajuitingang. Het is behoorlijk mistig geworden en er is geen maan of ster aan de hemel te zien. Ik heb dus het geluk dat het tijdens mijn eerste wacht stikdonker is en dat is best wel spannend.

Toch ben ik niet alleen want de dolfijnen zwemmen met ons mee. Omdat er weinig scheepvaart om ons heen is verloopt de wacht rustig en om 1 uur 's nachts is het tijd om Rik wakker te maken. Met frisse tegenzin komt hij uit de slingerkooi, een soort bed waar je niet uit kunt vallen, die we op de bank in de salon gemaakt hebben. Ook Rik zijn wacht verloopt rustig en om 4 uur is het weer mijn beurt. Nadat ik wakker ben geworden moet ik weer even wennen aan de bewegingen van de boot en voel me niet helemaal lekker. Daarom besluit ik om toch eens een zeeziektepilletje te proberen en na een half uurtje voel ik me stukken beter. Omdat het rond 6 uur alweer licht begint te worden gaat de wacht lekker snel voorbij. Met het opkomen van de zon verdwijnen de dolfijnen weer. Ze hebben ons de hele nacht gezelschap gehouden.

De eerste 24 uur zitten er op en we liggen goed op schema. Via onze Iridium Go! kunnen we weersinformatie en email ophalen. Voor vertrek hebben we met Loud en Marlene van de Rafiki afgesproken om via de iridium mail contact te houden tijdens de tocht. Omdat zij zelf deze tocht een aantal jaren geleden gemaakt hebben en uiteraard ontzettend veel ervaring opgedaan hebben de afgelopen jaren, kunnen ze ons goed helpen met het interpreteren van de weerkaarten. We krijgen veel bruikbare tips waarvoor we Loud en Marlene nog even speciaal willen bedanken!

Dag 2 verloopt rustig en we zien vooral heel veel water. We verlaten het continentaal plat waardoor de diepte van ca. 300m naar ca. 3000m gaat. De dieptemeter is hierdoor een beetje van slag en geeft soms oneindig aan, maar even later slechts een paar meter. Op dit stuk kunnen zeer verwarde zeeën staan maar vandaag valt het gelukkig mee. Er zullen zich zeker genoeg zeedieren onder ons bevinden maar deze besluiten zich vandaag niet te laten zien. Als Rik reclamespotjes begint na te zingen twijfel ik even over zijn geestelijke gesteldheid en vraag ik me af of ik de kustwacht op moet roepen. Al snel besef ik me dat dit niet nodig is en dat dit zijn normale manier van doen is. De voorraad chocolade koekjes slinkt ook gestaag en ik hoop dat deze niet helemaal op raakt voordat we La Coruna bereiken. Als Rik vraagt of we nog "wat lekkers" hebben en er is niks meer, kan hij nogal vervelend worden. De warme maaltijd bestaat vandaag uit kipcurry met rijst; een hele verbetering ten opzichte van gisteren.

's Avonds zijn we al op de helft van de tocht en de tweede nacht gaat in. Dit keer zijn er geen dolfijnen maar is het wel helder en zien we ontelbaar veel sterren. Op een gegeven moment zie ik tijdens mijn wacht een Franse catamaran op de AIS die op ramkoers ligt. Ik roep Rik erbij en we proberen meerdere malen contact te krijgen met de beste man via de marifoon maar helaas zonder resultaat. Aangezien deze Fransoos met ruim 15 knopen snelheid op ons afgestormd komt, wijken we behoorlijk af van onze koers om een aanvaring te voorkomen. Achteraf denken we dat de bemanning van de catamaran gewoon lag te dromen over baguettes met camembert en we vinden dat ze blij kunnen zijn dat er zich zo'n oplettende Limburgers op de oceaan bevinden.

Tijdens dag 3 laat de zon zich zowaar zien en de zeilpakken kunnen uit! Het lukt me om 's middags een broodje hamburger met gebakken uien op tafel te zetten waar Rik me erg dankbaar voor is. Als tegenprestatie hangt Rik de buitendouche op en een half uurtje later zitten we beiden weer lekker fris en in onze korte broeken in de kuip. We zetten een muziekje aan en halen de vishengels tevoorschijn. Niet veel later heb ik beet en ik zie de tonijn sashimi al op mijn bord liggen. Het is dan ook een zware teleurstelling als blijkt dat er een grote bol visnet aan mijn lijntje hangt maar we zijn blij dat deze niet in onze schroef terecht is gekomen. Helaas dus geen vis op het menu vanavond maar aardappelpuree met kip en ratatouille. Bij het opruimen van de vishengels gebeurt er nog een klein ongelukje. Op de een of andere manier heeft mijn lijn zich helemaal opgedraaid en ben ik genoodzaakt om de zaak los te knippen. Zodra het lijntje doorgeknipt is schiet deze alle kant op en neemt daarbij een pluk van mijn haar mee dat verstrikt raakt. Daar zit je dan, midden op de golf van Biskaje, met een stuk vislijn in je haar. Rik komt uiteraard niet meer bij van het lachen en verlost me uiteindelijk uit deze vreemde situatie door de schaar te pakken en mij een nieuw kapsel aan te meten. Al met al valt de schade mee en hoeft de tondeuse er niet aan te pas te komen.

De laatste nacht gaat in en opnieuw is het bewolkt en ontzettend donker. Omdat er nu veel scheepvaart om ons heen is, is het opletten geblazen. We hebben geen zeeziektepillen meer nodig en zijn inmiddels redelijk gewend geraakt aan de bewegingen van de boot. Als je niet ziek bent gaat alles een stuk gemakkelijker! Nog minder dan 100 mijl te gaan en dan zijn we in La Coruna. De Spaanse gastenvlag wappert al in het want en we kijken uit naar onze aankomst.

Op dag 4 krijgen we rond het middaguur land in zicht. We zijn er bijna! Doordat het nogal mistig is kunnen we de mooie kustlijn niet heel goed zien maar dat mag de pret niet drukken.

Zodra we binnen telefoonbereik zijn bellen we met het thuisfront om te laten weten dat alles OK is en dat de oversteek goed is verlopen. Om half drie 's middags leggen we aan in de haven van La Coruna. Na 80uur op zee en 430 mijl te hebben afgelegd kunnen we terugkijken op een zeer geslaagde eerste oversteek. Het was niet altijd eenvoudig en vooral de nachten waren soms erg zwaar. Maar het is het allemaal waard en zodra de bestemming bereikt is lijken de moeilijke momenten al weer heel ver weg. We ruimen de boot een beetje op en nemen een douche. Nadat we onszelf beloond hebben met een lekkere warme maaltijd en een paar koude cerveza's zijn we terug aan boord en vallen als een blok in slaap.