De weersomstandigheden zijn heerlijk rustig en wij zeilen met de halfwinder vanuit Cayo Guano del Este naar Cayo Largo. We gooien een lange lijn uit en niet veel later hangen Rik en Bart achter de boot zodat ze de onderwaterwereld kunnen bewonderen.

Cayo Largo is een vreemd eiland puur voor toeristen. Er wonen geen locals. De Cubanen die op het eiland zijn werken er 20 dagen (zo’n 18 uur per dag) en mogen dan 10 dagen naar huis. Pinnen is een apart verhaal. In het bankgebouw staat een doorgezakt bankstel waar de klanten kunnen wachten. Er zijn twee balies en rechts zitten 5 vrouwen op een rij bonnetjes te controleren terwijl een oude printer op de achtergrond al pruttelend nieuwe bonnetjes staat te produceren die vervolgens door de dames weer gecontroleerd kunnen worden. Zonder paspoort kan er geen geld afgehaald en dus gaan we nog een keer terug naar de boot om de benodigde documenten te halen. Een uur en zes handtekeningen later krijgen we dan toch ons geld en kan er weer gegeten en gedronken worden.

Ook deze zogenaamde stamp (postzegel) die vereist wordt door de immigratie beambte moeten we kopen bij de bank met alle bijbehorende formaliteiten

De supermarkt heeft echter weinig keuze. Net zoals op het vasteland van Cuba vind je rijen vol met dezelfde producten maar verse groenten, fruit en vlees zijn schaars. De rum is dan wel weer spotgoedkoop en in overvloed verkrijgbaar. Het restaurant bij de haven serveert pizza of vlees met rijst voor zo’n 3 euro per gerecht dus hier maken we dankbaar gebruik van.

Als een lading toeristen arriveert zien we hoe het hele circus in zijn werk gaat. Een wagen rijdt rond en vernevelt diesel zodat de muggen verdreven zijn voordat de toeristen arriveren. Lampen en muziek gaan aan, de danseressen hijsen zich in kleurrijke pakjes en de toeristenwinkeltjes gaan open. Er wordt een show opgevoerd en zodra de toeristenzwerm verdwijnt keert de rust terug.

Vlak bij het kleine haventje is ook een bowlingbaan. Dit lijkt ons wel wat voor de vrijdagavond maar bij aankomst blijkt alles gesloten. We lopen terug maar worden al snel terug geroepen. Blijkbaar gaat de bowlingbaan op verzoek open en we hebben dus de hele tent voor ons alleen. Het is hier voor ons allemaal goed betaalbaar en we maken er samen met het personeel een leuke avond van waarbij we salsa leren dansen en iedereen (inclusief personeel) met een behoorlijk slokje op de avond afsluit.

Strike!

Salsa dansen met Dairon 

Voor vertrek willen we graag wat verse producten inslaan. We hebben inmiddels wat vrienden gemaakt op het eiland en zo weten we een dealtje te sluiten. Alex de barman stelt ons voor aan Gustavo die in de bar verderop werkt. We spreken de volgende dag om 10uur af voor de geheime handel. Heel stiekem komt er een emmer met een diepvrieskip en 30 eieren, waarschijnlijk afkomstig uit de voorraadkast van het resort, tevoorschijn. Alles moet meteen in een tas zodat niemand het ziet. Voor de groenten moeten we een paar uurtjes later terugkomen, die zijn nog onderweg.

Zo gezegd zo gedaan. In de middag worden we geïnstrueerd naar de bowling te gaan waar onze vriend ons opwacht met een kartonnen doos die onder de tafel verstopt staat. We zoeken uit wat we nodig hebben maar komen er al snel achter dat dat niet de bedoeling is. De hele doos met groenten en fruit is voor ons en heeft een vaste (hele acceptabele) prijs. De inhoud van de doos wordt overgeheveld in plastic tassen en iedereen is blij. Wij met onze verse producten en onze vrienden met een extra zakcentje deze maand.

Vanuit de ankerplek maken we nog een wandeling over playa Sirena op zoek naar een mooie snorkelplek. De wind staat echter verkeerd waardoor grote golven onze pret bederven. Ondanks dat een mooie wandeling op een prachtig strand.

Rudy heeft de speergun in de aanslag maar vandaag helaas geen geluk

Op dinsdag 7 mei is het voor Bart helaas alweer tijd om terug naar Nederland te gaan. Ook dit gaat op zijn Cubaans. Vanuit Cayo Largo gaat er geen vliegtuig rechtstreeks naar Varadero van waaruit hij op woensdag naar huis vliegt. De enige optie is om dinsdag naar Havana te vliegen, daar een nachtje te blijven en vervolgens met een taxi naar Varadero te gaan. Niet erg efficiënt maar gelukkig wel een mogelijkheid om op tijd bij het juiste vliegveld te zijn om zijn vlucht te halen.

Uiteindelijk blijkt dat het betreffende vliegtuig een technisch probleem heeft waardoor de vlucht vertraging oploopt en uiteindelijk helemaal geannuleerd wordt. Bart moet nog een nacht in een hotel doorbrengen aangezien het benodigde onderdeel in Cuba niet te krijgen is en er vanuit Duitsland een leeg vliegtuig naar Cuba gestuurd moet worden om de passagiers op te halen. Een hele lange terugweg dus.

Ook voor ons is het weer tijd om verder te gaan. Nog even benzine tanken want gisteren was het tankstation gesloten. De openingsuren zijn van 07.30 tot 11.30 en we staan om 07.30 voor de deur. Helaas we krijgen geen benzine want we moeten eerst naar het havenkantoor om te zeggen hoeveel liter brandstof we nodig hebben en deze te betalen. Met onze jerrycans in de hand sjokken we terug naar het havenkantoor. De mensen zijn heel vriendelijk maar alles gaat ontzettend officieel. Geschreven bonnetjes met vermelding van datum en exacte tijdstip. Met ons geschreven betalingsbewijs gaat het weer richting tankstation. De pompbediende is al op de hoogte van onze komst en we krijgen netjes de gevraagde hoeveelheid brandstof (op de centiliter nauwkeurig). We klaren uit en eten nog een keer in het marina restaurant. Alex de barman had ons gevraagd om een aantal haken om mee te vissen. Deze geven we aan hem op een manier dat niemand het ziet en hij is er zichtbaar blij mee. Hij vertelt nog over zijn boot waar hij mee vist en laat een foto zien. Het zijn dus 2 opgepompte binnenbanden met een netje er omheen en twee peddels erlangs. Dit hebben we al op meer plekken in Cuba gezien maar het blijft toch een beetje een vreemd gezicht. Als bedankje krijgen we nog een zak vol munt mee om natuurlijk mojito’s mee te maken. We nemen afscheid van Cayo Largo varen met onze dinghy terug naar huis, terug naar Incentive.