Wanneer we de zeilen gezet hebben en de zee op gaan worden we opgewacht door een grote groep dolfijnen. Een warm welkom tijdens deze korte oversteek. Tijdens de nacht verloopt alles rustig en om zes uur ’s ochtends hebben we nog maar 30 nautische mijlen te gaan. Wel is het best fris op het water en ik besluit voor het eerst sinds lange tijd eens een (dunne) lange broek en een shirt met lange mouwen aan te trekken maar deze blijken weer overbodig wanneer de zon opkomt.

Best vreemd eigenlijk dat er zo’n 750 kilometer ten noorden van het vasteland van Colombia een eilandje ligt dat toch tot dit land behoort. Net zoals de nabijgelegen eilanden Providencia en Santa Catalina. Vanwege de vroegere Engelse bezetting wordt er naast Spaans ook Engels en Creools gesproken.

Ons anker laten we vallen in prachtig blauw water en met de dinghy gaan we naar de kant voor een welkomstborrel met de Ocean Cruising Club (OCC) groep 2 van de Suzie Too Rally (S2R2) waar we aan meedoen. We worden welkom geheten door Julian Watson die de OCC port officer voor San Andres is. Hij helpt ons met inklaren, geeft informatie over het eiland en waar we alle voorzieningen kunnen vinden.

Onze genua (voorzeil) begint tekenen van slijtage te vertonen waardoor verschillende naden opnieuw gestikt moeten worden. Julian weet wel iemand die dit voor ons wil doen en loopt samen met ons naar de doorgaande weg. Hier wordt de eerste de beste auto aangehouden en tegen een kleine vergoeding brengt deze ons naar de plaats van bestemming. Julian volgt per scooter. Niet veel later ligt ons zeil bij de zeilmaker en worden Rik en ik door Julian om de beurt per scooter teruggebracht naar de haven.

Links Julian en rechts de zeilmaker

Binnen de S2R2 groep zijn er verschillende geïnteresseerden om een “rondje eiland” te doen. Er zijn een soort golfkarretjes te huur die “mules” genoemd worden maar we besluiten uiteindelijk om samen met de bemanning van Sisu en Mora de bus te nemen en sommige stukken te wandelen.

Bemanning van Sisu en Mora

In het zuidelijkste puntje beginnen we bij Hoyo Soplador, waar zeewater omhoog gestuwd wordt door de golven. Deze zogenoemde blowholes hebben we tijdens onze reis al een aantal gezien. Deze is vooral indrukwekkend door de hoeveelheid toeristen die zich allemaal op hetzelfde moment rond het kratertje proberen te wurmen om zich vervolgens al gillend zeiknat te laten spuiten.

Hoyo Soplador

We wandelen verder langs de kust in de richting van de Natural Pool, waar het prachtig moet zijn om te zwemmen en te snorkelen. De omgeving is erg fotogeniek maar het uiteindelijk doel is een tegenvaller. De Natural Pool is gesloten wegens onderhouds/ verbouwingswerkzaamheden en we mogen er absoluut het water niet in. Tot zover de Natural Pool.

Morgan’s Cave waar naar het verhaal in deze grot de legendarische piraat Henry Morgen zijn schuilplaats bevond is een ware aanfluiting. Er is een grot maar daar is dan ook alles mee gezegd. De rest is erbij verzonnen en stelt niet veel voor.

Morgans Cave

Dit moest een replica van het schip van kapitein Morgan voorstellen.

We hebben dus nog niet zo’n geluk met de toeristische trekpleisters van dit eiland maar daar komt verandering in als we Laguna Big Pond bereiken. Meteen komen er gidsen tevoorschijn die ons wel rond willen leiden tegen een vrijwillige bijdrage. We worden eerst naar een grote boom die schijnbaar mannelijke en vrouwelijke uiterlijke kenmerken heeft gebracht. We moeten de gids gelijk geven en zien inderdaad beide kenmerken en moeten hier heel hard om lachen. Zie jij ze ook?

vrouwelijk kenmerk

mannelijk kenmerk

Na deze bomenhumor gaan we naar het daadwerkelijke meer. Het is op dit moment vanwege de droogte het enige meer op het eiland waar nog water in staat. Voordat we daar aankomen doet onze gids nog een kunstje en hangt een salamander aan zijn neus maar laat hem daarna weer op vrije voeten.

We maken een wandeling om het meer en zien kaaimannen, blauwe salamanders, koeien en paarden. Onze gids is een gezellige prater en we genieten van zijn verhalen.

Niet alleen boven water maar ook onder water is San Andres erg mooi. Samen met verschillende S2R2 boten wordt een duik gepland. We blijven binnen het rif waardoor er niet veel grote vissen te zien zijn maar ondanks dat is het mooie duik en experimenteren we wat met de onderwatercamera.

De dinghy's worden vastgebonden aan een mooring bij de duikstek

Sanne onder water

Een aantal S2R2 duikers

Rik onder water in niemandsland

Daarna is het tijd om ons gerepareerde zeil op te halen. Rik gaat met Julian op pad en samen komen ze op de scooter met een zeil tussen hen in terug bij de haven.

Wij zijn klaar om verder te varen en Incentive nu ook. Tijd om koers te zetten naar Providencia!