Na 4 weken gaan de lijnen los en verlaten we de haven van Las Palmas. Eenmaal buiten blijkt dat ik doordat we zo lang stil hebben gelegen mijn zeebenen verloren ben. We zijn amper de haven uit en ik voel me al misselijk. De eerste 5 mijl varen we tegen de wind in op de motor en er staat een vervelende rommelige deining. Zodra we koers kunnen zetten naar La Gomera en kunnen zeilen gaat het gelukkig al een stuk beter. We besluiten om 1 nachtje door te varen en in één keer door te gaan naar San Sebastian en geen tussenstop meer te maken op Tenerife.

We schieten lekker op en het is genieten om weer op het water te zijn. Mijn visuitrusting is ook weer aangevuld dus het is de hoogste tijd om weer eens een lijntje uit te gooien. Mijn nieuwe super-aas doet zijn werk voortreffelijk want niet veel later hebben we een tonijn in de kuip liggen! Mijn dag kan niet meer stuk.

Gedurende de nacht is er weinig wind die ook nog eens continu van richting verandert. Dit zorgt voor klapperende zeilen en een oncomfortabele tocht. We besluiten om 01.00 uur de motor te starten en al motorzeilend bereiken we de volgende ochtend La Gomera.

Wat een verschil met Gran Canaria, wat een rust! We worden hartelijk ontvangen door de havenmeester die toevallig ook nog eens Nederlands spreekt. Nadat we aangemeld en ingecheckt zijn gaat Rik het water in om de schroef van de boot te controleren. Tot zijn verbazing blijkt dat beide anodes zijn verdwenen! Alle van metaal vervaardigde componenten zoals schroef en schroefas kunnen onder water worden aangetast door corrosie. Op zowel de schroef als schroefas is daarom een anode gemonteerd. Deze is van bijvoorbeeld zink of aluminium en zorgt voor een “opofferingsbeschermingssyteem”. De anodes worden door corrosie langzaam weggevreten maar zorgen ervoor dat de schroef en schroefas niet aangetast worden. We hebben in Las Palmas beide anodes nog vervangen en nu zijn ze beide dus verdwenen. Het vreemdste is dat de boutjes van de anode van de schroef er wel in zitten en er niets krom is (door bijvoorbeeld een lijn in de schroef) maar de anode dus weg is. Rik doet zijn zwembroek aan en zet de duikbril op om onder water weer nieuwe anodes te monteren die we gelukkig nog aan boord hebben maar de oorzaak van de verdwenen anodes blijkt tot nu toe een groot raadsel.

Ook de Immaqa arriveert in San Sebastian en het is een erg leuk weerzien met Koen en Iris. In de dagen die volgen zijn we allemaal bezig met voorbereidingen op de oversteek naar Kaapverdië maar tussen de klussen door is er regelmatig tijd voor een gezellig biertje aan boord.

We hebben gehoord dat het absoluut de moeite waard is om het eiland te verkennen en het blijkt dat Koen en Iris hier ook wel zin in hebben. Met z’n vieren huren we een auto en gaan we op pad. Het eiland is prachtig en divers. De met mos begroeide bomen in de mist zorgen voor een spookachtig tafereel.

Via kronkelende bergweggetjes rijden we het eiland rond en zien we het ene mooie uitzicht na het andere.

In Valle Gran Rey komen we nog een verdwaalde hippie tegen in zijn geboortepak. Uiteraard heel discreet gefotografeerd met een takje voor zijn billen.

Op zaterdag 23 december arriveert onze opstapper Bart Vanlier. Samen gaan via Kaapverdië de Atlantische oceaan oversteken naar Suriname. Het weer ziet er voor morgen gunstig uit dus we bereiden alles zo ver mogelijk voor voordat Bart er is. Na een welkomstbiertje voeren we de laatste klusjes uit en dan is het tijd voor nog één gezellig avondje op Gomera.

Samen met Koen en Iris gaan we naar het Blue Marlin café waar onze bootnamen door Iris vereeuwigd worden op de muur boven de deur.

Dit café is trouwens ook de stamkroeg van de deelnemers van de Talisker Whiskey Atlantic Challenge. Ik wist niet dat het bestond, maar er is blijkbaar ieder jaar een wedstrijd waarbij mensen met een roeiboot de Atlantische Oceaan oversteken! Deze mensen zijn op zijn snelst in zo’n 40 dagen aan de overkant maar vorig jaar heeft een team er zelfs 100 dagen over gedaan. Dat is pas afzien!

Na een aantal biertjes is het welletjes geweest en gaan we te kooi. Morgen beginnen we immers aan onze langste oversteek tot nu toe; 800 mijl naar Mindelo Kaapverdië.