Na een prachtige zeildag laten we ons anker zakken in de baai bij Papagayo beach. ’s Avonds barbecueën we op het strand samen met de bemanning van de Jan Water en de Shalom. Dit is genieten! Het water is warm en kraakhelder dus de volgende morgen gaan Rik en ik met de dinghy op zoek naar een mooie snorkelplek. We varen langs het strand en zien dat het merendeel van de bezoekers de pensioengerechtigde leeftijd al jaren geleden bereikt heeft en strandkledij niet nodig vindt of misschien gewoonweg vergeten is. Het ziet er eigenlijk uit alsof iemand een potje zongedroogde tomaten omgeschud heeft in het zand. Even verderop denken we op de filmset van een of andere griezelfilm terecht te zijn gekomen omdat er twee spierwitte spoken (tevens zonder kleding) voorbij wandelen. Het enige voordeel aan deze vreemde vertoning is dat we beiden geen honger meer hebben en vanavond dus niet meer hoeven te koken.

We varen nog maar een stukje verder voorbij het strand en vlakbij de rotsen leggen we de dinghy voor anker. Onder water geen tomaten en spoken meer dus dit beeld is een stuk aangenamer.

Ik vind het altijd heerlijk om voor anker te liggen. Soms heb ik niet eens de behoefte om naar de kant te gaan maar geniet ik lekker aan boord van muziek of een goed boek. Goede ankerplekken zijn op de Canarische eilanden echter schaars. Er zijn genoeg plekken waar je voor anker kunt gaan bij rustig weer maar de meeste zijn niet geweldig beschut en bij een weersverandering kan het snel oncomfortabel worden. Wij hebben dit keer geluk want het weer blijft lekker rustig zodat we optimaal kunnen genieten van deze mooie plek.