De aankomst op de Canarische eilanden vieren we met een etentje samen met de Aliante, Jan Water en Shalom. Laat is het niet geworden want we waren allemaal toch wel een beetje moe van de oversteek vanuit Rabat.

Na zo’n oversteek is het de hoogste tijd om de boot op te ruimen en boodschappen te doen. In Arrecife komen ze de boodschappen gratis op de steiger brengen wanneer je voor meer dan €60,- inkopen doet, heel handig!

We willen graag iets van het eiland zien en besluiten om een scooter te huren. De eerste dag rijden we het noordelijk deel van het eiland rond en bezoeken de Mirador del Rio, het uitzichtpunt waar je op Isla Graciosa uitkijkt.

Op Lanzarote zijn er best een aantal dingen te bezichtigen maar op de meeste plaatsen moet een flinke entreeprijs betaald worden. Zelfs voor de Mirador del Rio wordt geld gevraagd! Dit is echt onzin omdat je iets verder aan de linkerkant hetzelfde uitzicht hebt en hier dus niet hoeft te betalen.

We besluiten om in de twee dagen dat we het eiland bezichtigen iedere dag één betaalde bezienswaardigheid te kiezen. De eerste dag wordt dit Jameos del Agua, een natuurlijk ondergronds meer waar albinokreeftjes leven. Dit schijnt vrij bijzonder te zijn omdat de beestjes normaal honderden meters diep hun leefgebied hebben. De gebouwen en de kunstmatige lagune buiten zijn ontworpen door de bekende architect César Manrique. In de gebouwen vind je ook het vulkaanmuseum.

César Manrique was een kunstschilder, beeldhouwer, architect en bouwadviseur die zich ingezet heeft om de cultuur en natuur van Lanzarote te beschermen tegen het massatoerisme en heeft dit ook daadwerkelijk weten te realiseren. Hoogbouw zoals je deze bijvoorbeeld aan de bekende Spaanse costa’s ziet, kom je dankzij Manrique hier niet tegen waardoor de oorspronkelijke schoonheid van het eiland beter behouden is gebleven. Je ziet zijn naam op veel plaatsen op het eiland terug en merkt dat de bevolking hem zeer dankbaar is voor zijn werk.

Wij vonden het mooi om het ondergrondse meer te zien en in één van de gebouwen werd een film getoond over de historie van Lanzarote die erg interessant was. Het vulkaanmuseum vonden wij iets minder interessant. Wij zijn misschien ook niet de typische museummensen maar zwerven liever wat rond door de natuur of een gezellig dorpje.

De tweede dag rijden we naar het Timanfaya nationaal park wat echt de moeite waard is om te bezoeken. Het park is vernoemd naar een dorp dat weggevaagd is tijdens de vulkaanuitbarstingen van 1730 tot 1736. Wanneer je het park met de auto bezoekt kan het zijn dat je erg lang moet wachten voor je naar binnen mag. Rik heeft over het algemeen een grote hekel aan wachten maar omdat wij met ons scootertje waren mochten we de hele file voorbij rijden en konden we direct naar binnen! Tijdens het voorbij rijden van zo’n 150 auto’s zat er iemand met een hele grote glimlach voor me op de scooter.

Er is nog steeds vulkanische activiteit en de warmte zit dicht onder het aardoppervlak. Bij het restaurant is een 6 meter diepe put waarop kip gekookt wordt en in kokers rondom het restaurant wordt water geschud dat er een paar seconden later onder hoge druk als stoom weer uit komt.

Tijdens een half uur durende busrit wordt je door het park gereden en krijg je uitleg over de geschiedenis.

Na het Timanfaya park rijden we door naar El Golfo, een klein dorpje waar het Lago Verde (groene meer) te vinden is. De groene kleur wordt veroorzaakt door de algen die hier voorkomen. Rik heeft echter weinig aandacht voor het meer aangezien er twee dames naast ons staan die blijkbaar ontzettend veel van elkaar houden en Rik vindt dit een stuk interessanter.

Via Playa Blanca rijden we weer terug naar Arrecife. Aangezien deze haven geen tankponton heeft rijdt Rik nog drie keer op en neer naar het tankstation om 75 liter diesel te halen. Daarna leveren we de scooter in bij het verhuurbedrijf en is het weer tijd om verder te gaan.