Na een ietwat hobbelig maar snel tochtje hebben we Aruba in zicht en veroorzaakt het geluid van een losschietende wasknijper voor de nodige onrust aan boord. Dit is namelijk ons “beetalarm” en er blijkt een mooi formaat Mahi Mahi aan de andere kant van de vislijn te hangen. We mogen even behoorlijk werken om het beest aan boord te krijgen en in bedwang te houden maar zijn even later verzekerd van genoeg vis voor de komende dagen.

Na de inklaringsprocedure aan de “horrorkade” (iedereen deed er nogal zenuwachtig over omdat de kade meer geschikt is voor beroepsvaart dan voor kleine zeilbootjes, maar uiteindelijk viel het reuze mee) verplaatsen we naar de Paardenbaai en moeten we even zoeken naar een plekje met goede houvast. De bodem bestaat uit een laagje zand met soms wat zeegras en daaronder een hardere laag waar het anker zich moeilijker in kan graven. We nemen rustig de tijd en vinden uiteindelijk een mooi plekje.

Nou ja, een mooi plekje kan ik het eigenlijk niet helemaal noemen. We hebben genoeg ruimte en liggen goed vast maar de stront waait hier van de dijken en om de 3 minuten komt er een vliegtuig met het nodige gebulder over ons heen geraasd om te landen op het nabij gelegen vliegveld.

Achter ons zien we diverse cruiseschepen liggen met op de achtergrond het begin van een aaneenschakeling van resorts. Onze eerste kennismaking met Aruba doet ons enigszins denken aan een amusementspark. Talloze veel te dikke Amerikanen paraderen compleet met hawaii blouse en witte opgetrokken sokken in sandalen over de boulevard terwijl ze een super deal sluiten voor een duty free horloge of sieraad.

De Nederlandse Zuiderdam vlak naast de Incentive

Een heus spektakel als de AIDA in de avond Aruba verlaat, de bemanning van de Incentive zit eerste rang

Oranjestad is compleet ingericht op toerisme en wordt overspoeld met vakantiegangers wanneer er één of meerdere cruiseschepen aanleggen.

Dit gedeelte hebben we vrij snel gezien en volgen het netjes aangelegde voetpad richting Noord. We zien resort na resort maar komen onderweg wel een aantal prachtige witte stranden tegen waar het vast heerlijk is om een dagje te relaxen.

Dan slaan we rechtsaf en komen we terecht bij een heuse Jumbo supermarkt (Super Food Plaza) met alle Nederlandse producten die je je maar kunt wensen. Rik moet me weer even in bedwang houden zodat ik niet helemaal los ga en de halve winkel leeg koop omdat er zo veel lekkers te krijgen is. Uiteindelijk houden we de schade beperkt en lopen we met een zakje krentenbollen en 2 flesjes sinaasappelsap naar de kassa. Deze lunch wordt op een bankje in de supermarkt genuttigd voordat we verder lopen naar restaurant Madame Jeanette. Een chique tent waarvan de mede-eigenaar een paar jaar geleden negatief in het nieuws kwam vanwege witwaspraktijken waarbij heel veel geld in koelcontainers met ingevoren kip werd vervoerd.

We kijken even op de menukaart maar zien dat de kip inderdaad behoorlijk duur is en besluiten om niet voor kip te kiezen vanavond.

De dagen daarna houden we vooral de weersvoorspelling nauwlettend in de gaten op zoek naar een weergaatje om over te steken naar Colombia. Aangezien we nog niet kunnen vertrekken besluiten we een dagje rond te trekken met de bus. Ralph en Monika van de Mora vergezellen ons. In Noord lopen we naar de vuurtoren waar we bosjes toeristen aantreffen die netjes met de touringcar gebracht zijn zodat ze geen meter hoeven te lopen. De vuurtoren beklimmen we niet aangezien hier ook weer entree voor betaald moet worden. Het uitzicht vanuit de voet van de vuurtoren is echter zeer de moeite waard.

De volgende busrit brengt ons in San Nicholas aan de andere kant van het eiland. We wandelen wat rond en zien diverse prachtige graffiti kunstwerken op de muren van de gebouwen.

Wanneer we iets verder lopen komen we langs de bekende Charlies bar waar, hoe kan het ook anders, een lekker potje bier wordt genuttigd. De oprichter van deze bar kwam trouwens uit Weert!

De omgeving ziet er wel wat verlaten uit en een straat verder blijken we te zijn beland in het red light district van Aruba. Iedereen is vriendelijk, we voelen ons totaal niet onveilig en besluiten plaats te nemen in een kleine snackbar. We eten hamburgers met frietjes terwijl voor ons een lokale werkneemster zonder onderbroek aan de bar zit. Daarna hebben we wel weer genoeg meegemaakt voor vandaag en gaan terug naar de Incentive.

De laatste dag voor vertrek staat in het teken van inkopen doen bij de supermarkt. Onze laatste kans om Nederlandse producten te hamsteren. Er wordt besloten om bij de PriceSmart te gaan kijken die op een klein half uurtje lopen van de ankerplek ligt. Helaas draait dit uit op een grote teleurstelling aangezien dit een soort veel te drukke Amerikaanse Sligro is en geen normale supermarkt. Met de moed in de schoenen loop ik met Carol van de Innamorata terug naar het centrum van Oranjestad. Daar nemen we de bus naar mijn geliefde Jumbo en zo’n twee uur later komen we als twee pakezels weer aan bij het strand waar we door de mannen opgepikt worden met de dinghy. Eind goed, al goed, Morgen kunnen we goed bevoorraad ankerop.