We varen door de straat van Malakka, de maritieme snelweg van Zuidoost Azië. Singapore ligt nu achter ons en kolossen van tankers en vrachtschepen varen ons stuk voor stuk aan bakboord voorbij. Ik fantaseer over wat ze allemaal aan boord hebben. Spullen die online besteld zijn en de halve wereld over gaan onderweg naar de gelukkige nieuwe eigenaar, een vrachtschip vol auto’s met eindbestemming God-weet-waar of een boot vol tropisch fruit dat onderweg is naar Europa. Wij varen helemaal aan stuurboord op de vluchtstrook van deze maritieme snelweg. Vluchtend voor de netten van de visserij die tussen de wal en de snelweg plaatsvindt en ver genoeg weg van de grote vaart zodat ze geen last van ons hebben, en wij niet van hen.
Er is wederom geen wind en het is snikheet. Zo heet dat ik buiten in de schaduw nog het gevoel heb dat ik zit te smelten. Binnen in de boot is het helemaal een sauna en we besluiten iets te doen wat we normaal gesproken nooit doen. We zetten tijdens het varen de luiken wagenwijd open. Het risico dat er per ongeluk een plens zout water naar binnen komt nemen we voor lief. Afkoelen zal het daar binnen!
Gelukkig wordt dit ongewone besluit niet direct afgestraft maar het effect is ook niet om over naar huis te schrijven. Als de avond valt gaan de luiken toch maar weer dicht. We verwachten gedurende de nacht nog wel wat regen.
En die regen die komt er. Plots verdubbelt de windsnelheid van 5 tot 10 knopen en verontrustende rode vlekken op het radarbeeld bevestigen wat de steeds donker wordende lucht al deed vermoeden.
Snel de kussens naar binnen en toch voor de zekerheid Rik maar even wakker maken. Rik is nog niet goed en wel buiten en het spektakel barst los. De wind raast inmiddels met meer dan 35 knopen over het dek vergezeld door een flinke hoeveelheid regen en onweer. Natuurlijk hebben we de wind recht op de neus, de golven bouwen zich op en we komen er nog maar nauwelijks tegenin. We gaan zo langzaam dat zelfs de stuurautomaat het niet meer snapt en we op de hand moeten sturen. De bui blijft lang hangen maar na anderhalf uur valt de wind weer volledig weg. De rest van de nacht blijft het gelukkig rustig en in de ochtend kunnen we zonder problemen de haven van Port Dickson aanlopen. We zijn weer een stapje verder.

Port Dickson blijkt vooral vergane glorie. Wat ooit een prachtige haven met hotels ernaast geweest moet zijn is compleet in verval geraakt. Ons deert het niet want voor een paar nachtjes is het prima hoewel de steigers wel in een erg slechte staat zijn en gedeeltelijk los hangen. Het restaurant en het zwembad zien er op het eerste oog erg chique uit en dit lijkt zo’n beetje het enige stukje wat nog lekker draait. Kijk je iets verder dan je neus lang is dan zie je overal afbladderende verf en de gevolgen van achterstallig onderhoud.

Voor ons biedt het vooral een mogelijkheid om een tussenstop te maken waardoor we niet meerdere nachten achter elkaar door hoeven te varen. Bijkomstig voordeel is dat we van hieruit met een huurauto de stad Malakka, waarnaar de zeestraat die we bevaren vernoemd is, kunnen bezoeken. Voor ons natuurlijk extra interessant vanwege de aanwezigheid van de Nederlanders in de VOC-tijd (1641-1795) waar nog enkele overblijfselen van terug te vinden zijn.

Wat begon als een vissersdorp groeide uit tot de belangrijkste haven in de regio. Malakka vervulde vanwege haar strategische ligging een sleutelrol in de specerijenhandel en fungeerde tussen de twee moessons (periodieke wind die gedurende een half jaar uit dezelfde richting waait en dan ongeveer 180 graden van richting veranderd) als pleisterplaats voor de handel tussen China en India.

Nederland zag ook het strategisch belang van de straat van Malakka maar de Portugezen waren hen voor en bezetten de stad op 24 augustus 1511. In 1606 werd door Nederland echter een verdrag gesloten met de sultan van Johor om Malakka te belegeren. Bij succes zou de stad de Nederlanders toekomen. Na een aantal vergeefse pogingen werden de Portugezen met behulp van de sultan van Johor in 1641 verslagen. Overblijfselen uit die tijd zoals het Stadthuys zijn vandaag de dag nog steeds intact.

Het oude Stadthuys is nu een museum

We komen zelfs deze (niet zo authentieke) windmolen met koeien ervoor tegen!

De Nederlandse overheid heeft zijn plicht hier ook gedaan en financieel bijgedragen aan de restauratie van de kerk.

Het interieur van de kerk

In de vloer van de kerk zijn grafstenen met Nederlandse teksten te vinden.

"Hier Leydt Het Lichaem Van D'Heer Jacob Schamier Armensche Koopman De Welcke is overleden Op den 7den July Anno Domini 1774 In den Ouderdom van 29 Jaeren"

De beste man is niet oud geworden. 

Vroeger was dit de Nederlandse gereformeerde kerk in Malakka. 

Dutch Square in Malakka, een populaire toeristische trekpleister.

De ruïnes van de in 1521 gebouwde Saint Paul's Church; de oudste kerk in Zuidoost Azië. 

De kerk staat op een heuvel en geeft een mooi uitzicht over de stad met op de achtergrond de zee (Straat van Malakka).

Veel oude grafstenen zijn bewaard gebleven. 

Ook hier zijn de meeste teksten in het (oud)Nederlands, zoals het gedicht op deze steen:

Hier onder Deesen Steen vijt gecloven

Leght Theodorus van de Kerckhoven

In Syn Leven Was Hij Vaders en Moeders Vreugt

Syn Broeder Leefde Hij Tot Een Geneugt

Een Jaer min Drie Dagen was Dese Spruit

Doen God De Zel Deed Gaen Het Lichaam Uit

En Ofter Nae Syn UitVaert Yemant Vroeg

November Vijf men Hem Ter Aerden Droeg

Int Jaer SestenHondert en Ses mael Then

Binnen De Stat Malacca Sag Ment Geschen

Deze klas is op excursie vandaag.

De Jonker Walk, een populaire culinaire bestemming in de stad. 

We bezoeken de Cheng Hoon Teng tempel (vertaald: Tempel of the Bright Clouds); de oudste tempel in Maleisië. 

De tempel is prachtig gedecoreerd.

Boeddhistisch altaar

Taoistisch altaar

Sanne brandt een kaarsje voor haar overleden vader.

Deze aardige meneer vertelt ons dat deze klok oorspronkelijk uit een Nederlandse kerk komt en door de tempel ontvangen is als geschenk. 

Toen de handel zich ging concentreren in Batavia in toenmalig Nederlands-Indië verloor Malakka haar belang in de internationale handel. In 1795 bezetten de Fransen Holland en werden alle Nederlandse koloniale bezittingen tijdelijk overgedragen aan de Britten gedurende de oorlog. In 1818 kreeg Nederland de stad weer terug maar tegen die tijd was de handel al lang niet meer wat het geweest was. In 1824 werd Malakka geruild voor de havenstad Bengkoelen op Sumatra.

Ze zeggen wel eens dat de zeilers wereld klein is, maar dat die zó klein is doet ons versteld staan. Er is net een catamaran binnen gekomen in de haven en we zien een bekend gezicht maar moeten even diep nadenken voordat het kwartje valt.
Zo’n 3 jaar geleden zagen we Manfred in Linton Bay in Panama voor het laatst en kochten een gebruikte ankerlijn van hem. De boot waar hij destijds mee zeilde heeft hij van Panama naar Amerika gevaren, opgeknapt en aldaar verkocht. De catamaran die hij nu vaart heeft hij gekocht in de Filipijnen en is zijn volgende project. Samen met zijn nieuwe vriendin is hij onderweg naar Thailand waar hij de boot verder op gaat knappen. ‘s Avonds zitten we gezamenlijk aan boord met een biertje en kletsen alsof we elkaar gisteren nog gezien hebben. De boottaal is universeel en zorgt altijd voor voldoende gespreksstof.

Rik en Manfred tijdens de sundowner. 

Na het bezoek aan Malakka hebben we eigenlijk weinig meer te zoeken in het groezelige Port Dickson. Niet alleen de haven maar de hele omgeving is in verval geraakt en op plaatsen is het gewoon smerig. We lopen nog naar de Royal Yacht Club die beschreven staat in een recensie van een paar jaar geleden maar ook deze blijkt niet meer in gebruik.
Je moet goed uitkijken waar je loopt want her en der zitten er gaten in de met onkruid overwoekerde stoepen. We komen nog bij een supermarkt maar daar is het zo vies dat we al snel weer met lege handen buiten staan. Rik en ik kijken elkaar aan en zijn het erover eens dat het ook geen kwaad kan om de blikvoorraad aan boord nog eens door te spitten. De restaurantjes met stinkende uitpuilende vuilnisbakken ervoor slaan we ook maar over.

Het weer ziet er rustig uit dus het is na drie dagen alweer tijd om verder te varen richting het noorden. Morgenvroeg bij eerste daglicht gaan de lijntjes weer los.