Het is ongeveer 80 mijl varen Raroia naar Makemo. Om de aankomst bij de pas goed te timen vertrekken we voor de avond valt en zeilen langzaam zodat we de volgende ochtend bij daglicht aankomen. De pas ziet er heel rustig uit en we varen gemakkelijk naar binnen. Vlakbij de pas ligt het dorp en een plek waar we kunnen ankeren. Het is een beetje lastig om een goed plekje te vinden vanwege de vele koraalblokken maar uiteindelijk lukt het. We gaan naar de kant om wat boodschappen te doen en een beetje rond te kijken. Ook het bier is op en we krijgen een driewieler te leen om de kratten naar de dinghy te brengen.

De driewieler gebruiken we daarna om een sightseeing tour te doen. Rik mag peddelen en ik ga achter in `t bakkie staan.

Na één nacht voor anker besluiten we alweer verder te gaan. Er is harde wind op komst en we liggen op deze plek niet beschut. We zouden naar de andere kant van het atol kunnen varen maar besluiten door de pas naar buiten te gaan en verder te zeilen naar het eiland Fakarava.

Incentive is het dit keer niet eens met onze plannen en sputtert tegen. De motor wil niet starten dus we hangen 's morgens vroeg al boven het geopende motorluik. Het is snel duidelijk dat het een brandstofprobleem betreft want het hendeltje van de brandstofopvoerpomp hangt naar beneden en dat is niet hoe het hoort. Allebei een beetje knorrig en geërgerd beginnen we onderdelen en gereedschappen onder vloerdelen en banken uit te halen. We moeten snel werken want over een paar uur is de stroming in de pas te sterk om naar buiten te kunnen varen gaat onze planning de mist in. Als alternatief kunnen we naar de andere kant van Makemo gaan maar dat heeft eigenlijk niet de voorkeur. Eerst maar eens proberen of we de motor weer aan de praat krijgen. We vervangen het brandstofopvoerpompje door een reserve en ontluchten het systeem. Warempel slaat de motor bij de eerste poging aan maar we zijn er nog niet helemaal gerust op. We ruimen de enorme bende die we in verrassend korte tijd hebben weten te creëren weer op en halen het anker op. We zijn nog net op tijd om naar buiten te varen hoewel het hobbeliger is als toen we naar binnen kwamen. We zijn continu bedacht op het uitvallen van de motor maar kunnen indien nodig ook op het zeil naar buiten varen. Dit blijkt niet nodig want de motor draait alsof er nooit een probleem is geweest. De wind is gunstig, we rollen de zeilen uit en geven de motor (en onszelf) even rust. Op het ritme van de golven glijden we nacht in en houden we om de beurt de wacht.