Hapatoni is de baai van de dolfijnen. De eerste keer dat we hier binnen kwamen varen werden we vergezeld door een grote groep dolfijnen. Ter voorbereiding op de reis naar de Tuamotu archipel gaan we het water in om het onderwaterschip schoon te maken. Ik spring het water in en wordt meteen verrast door geluiden van dolfijnen die met elkaar aan het communiceren zijn. Voor het eerst krijgen we de kans om te zwemmen met deze bijzondere dieren. Samen met de meiden van de Zouterik gaan we met de dinghy op expeditie en filmen hoe de dolfijnen met ons mee zwemmen en voor de dinghy uit springen.

Het weer lijkt gunstig om te vertrekken en we verdiepen ons in de grote Tuamotu-puzzel. De Tuamotus bestaan uit 80 eilanden en atollen en vormen daarmee de langste ketting van atollen ter wereld. Het is een uitdagend gebied om te bevaren vanwege de passen die je door moet om in of uit een atol te komen en het aantal kleine eilandjes en riffen die kriskras verspreid liggen.

Overzichtskaart van Frans Polynesië. We varen van de Marquesas Islands naar de Tuamotu Archipelago.

Het is minstens zo lastig om uit al die eilanden je aankomstplek te kiezen. Wij gaan voor het eiland Raroia en bekijken satellietbeelden om een beter inzicht te krijgen van de situatie in de pas (opening in het rif waardoor je naar binnen vaart). In het blog over Raroia meer info over de manier waarop we navigeren en de hulpmiddelen die we daarvoor gebruiken.

Raroia op een satellietbeeld

Voor vertrek willen we nog een laatste weerberichtje downloaden en het thuisfront informeren over de reisplanning. Hiervoor moeten we naar de kant en mogen gebruik maken van het wifi netwerk bij iemand thuis. We vertellen dat we naar de Tuamotus gaan en meteen wordt er groente en fruit voor ons uit de tuin gehaald. Lokale kunstenaar Cyriel komt toevallig voorbij en vraagt of we misschien ook nog interesse hebben in een paar bananen. We bedanken voor het gebruik maken van het internet, de groenten en het fruit, en volgen Cyriel naar zijn huis. Hij haalt zijn machete tevoorschijn, hakt een complete bananenboom om en overhandigt ons de gigantische stam bananen. Vervolgens plukken we citroenen uit de boom waar ik siroop voor limonade van kan maken. Dan vraagt Cyriel of we eigenlijk wel vlees hebben. Dat hebben we niet maar hebben we ook niet persé nodig. Dan gaat de deksel van een grote diepvrieskist open waaruit een halve geit tevoorschijn komt. De vangst van de jacht van gisteren en dus fantastisch vers. We durven het allemaal bijna niet meer aan te nemen vragen wat we Cyriel verschuldigd zijn voor al deze etenswaren. Met een brede glimlach geeft hij aan dat hij absoluut niet wil dat we ervoor betalen en dat hij het fijn vindt dat hij ons dit aan kan bieden. We bedanken nogmaals en met deze ervaring van overweldigende gastvrijheid nemen afscheid van de prachtige Markiezen en haar uiterst vriendelijke bewoners.

Voorbij de horizon wachten ons nieuwe avonturen in de Tuamotus!

Incentive in de baai van Hapatoni

Kerk Hapatoni

Hapatoni Bay